Klik op het onderstaande plaatje om onze foto's te bekijken
.
.
Dit jaar gaan we weer op vakantie naar de Verenigde Staten van Amerika. We gaan een rondreis maken door drie staten, te weten: California, Arizona en Nevada. We starten en eindigen in Los Angeles, bezoeken o.a. Joshua Tree National Park, The Grand Canyon, Death Valley, Yosemite National Park, San Francisco en rijden de Highway 1, een weg vlak langs de kust van California.
REISVERHAAL
L.A. here we come! (5574 miles)
Dit jaar werden we weggebracht door onze vrienden, Jos en Monique. Ik had al online ingecheckt bij de KLM dus dachten we, dat zal wel lekker snel gaan! Maar het was echt onwijs druk en we hebben best een tijdje in de rij gestaan voor we eindelijk onze koffers kwijt waren. We zijn daarna een kop koffie gaan drinken met Jos en Monique. Om even over elven zijn we door de douane gegaan, we werden flink uitgezwaaid wat heel erg leuk was! Nog even wat inkopen gedaan, sigaretten, shag, water, leesvoer e.d. en om half één waren we door de laatste controle heen bij de gate.
Om één uur konden we aan boord maar we hoorden al vrij snel dat er iets vertraging was. Daarentegen was de vliegtijd korter dan verwacht, geen 11 uur maar 10 uur en 25 minuten. De vertraging is uiteindelijk drie kwartier geworden. Om twee uur gingen we eindelijk de lucht in. We vlogen over Ierland, IJsland, Groenland, Straat Davis, Baffin Island, Repulse Bay, Canada, de Rocky Mountains, Salt Lake City, over Lake Mead, de Hoover Dam en Las Vegas en ja…..eindelijk Los Angeles. Over Groenland heen was trouwens prachtig, we zagen echt allemaal besneeuwde bergen. We landen om half vier op LAX. Los Angeles International Airport. Volgens de gezagvoerder is het in LA ca. 23°C. Landinwaarts kan het wel oplopen tot ca. 35°C.
De douaneformaliteiten gingen allemaal heel vlot. Wel weer vingerafdrukken en een foto en Willem werd gevraagd om de thema song van de Route 66 te zingen maar verder geen bijzonderheden. Willem had een T-shirt aan van de Route 66 vandaar! Naar buiten en eerst een nicotine shot, oh oh wat is dat lekker zeg!! En toen met de shuttlebus naar Alamo om onze huurauto op te halen.
Bij het boeken hadden we een full size 4 deurs gehuurd en toen kregen we al te horen dat Alamo een actie had op het moment en dat we een gratis upgrade kregen naar een SUV. En inderdaad…..na een vlotte afhandeling van de benodigde papieren, konden we een SUV uitzoeken. We hebben een Chevrolet Equinox LT (kenteken: 5UWK147) uitgezocht. Één nadeel, alle auto’s zijn niet roken hier! Maar ja, geen keus dus op weg naar ons eerste hotel. Het is, zo merken we direct, een heerlijke auto met alles er op en er aan.
Onze huurauto, Chevrolet Equinox
Ons eerste hotel, het Crowne Plaza Hotel, ligt op het Los Angeles International Airport. We hadden het snel gevonden. Mooie, ruime kamer en allemaal leuke extraatjes, een cd ‘sleep soundly’ with the Sleep Advantage CD, een zakje met een eye mask, ear plugs en lavendel spray om lekker te kunnen slapen! Na ons te hebben opgefrist zijn we naar beneden gegaan om het hotel even te verkennen. Eerst in het winkeltje een paar aanstekers gekocht want ja, die mag je niet meenemen in het vliegtuig! Daarna in de bar wat te drinken gehaald en buiten op het terras gaan zitten. Binnen mag je ook niet roken, ja….een roker heeft het zwaar in de States! Het was niet echt aangenaam buiten, best een koude wind. Toen we ons drankje op hadden zijn we een vest gaan halen en toen zijn we even een stuk gaan lopen. Bij een liquor store nog wat te drinken gehaald en terug naar de kamer. Al vroeg gaan slapen want we waren wel moe!
Los Angeles CA naar Palm Springs CA (23°C tot 40°C) (193 miles)
We waren al heel vroeg wakker vandaag en zijn dus lekker vroeg op pad gegaan. Ons eerste doel vandaag is de Mission San Juan Capistrano. De missie werd in 1776 gesticht door een Spaanse missionaris en had het doel de lokale Indianen te bekeren tot het Christendom. De ‘Great Stone Church’ slachtoffer van de aardbeving in 1812, wordt nu gerestaureerd. Verder zie je hier o.a. een oud station en oude verblijven van arbeiders van de missiepost. Zeker de moeite waard als je hier in de buurt bent! Toen we eigenlijk net weg wilden gaan, kwam er een prachtige, en enorme, wagen aan. Het was een Ford F-350 met allemaal hele leuke details erop zoals doodshoofden, veel chroom etc. Echt een hele, gave ride!
Ford F-350
We vervolgen onze weg via een prachtige weg die langs boerderijen, door nationale bossen en de luisterrijke heuvels van Zuid-California slingert. Bij The Lookout Road House zijn we even wat gaan drinken. We hadden hier een schitterend uitzicht over Lake Elsinore. De eigenaar dacht dat we uit Rusland kwamen! Toen we zeiden dat we uit Nederland kwamen, begon hij gelijk over Amsterdam, dat kennen ze toch allemaal wel en dan met name door de drugs die je hier zo makkelijk kunt kopen.
Laat in de middag checken we in bij het Palm Mountain Resort & Spa in Palm Springs. Een mooi hotel en we hadden een balkon met uitzicht op het zwembad. Eerst even lekker gaan douchen want het is hier behoorlijk heet. Daarna een beetje rond gaan kijken in Palm Springs. Palm Springs werd in de jaren 1890 een toeristenplaats nadat hier een spoorweg was gebouwd. Het werd echter pas werkelijk ontdekt nadat de L.A. filmsterren hier hun vakantiehuizen als winterverblijven begonnen te bouwen.
Mooie winkelstraten hier met allemaal luxueuze winkels, hier zit wel geld! We hadden zin in een lekkere steak, dus op zoek naar een steakhouse. We zagen er één die er wel leuk uitzag dus wij naar binnen. Bleek een erg chic restaurant te zijn maar ja……we zaten al. Lekker steakje maar wel prijzig! Na het eten nog een ommetje gemaakt en toen terug naar het hotel. Op ons balkon nog even lekker wat gedronken, het was nog steeds erg warm. Gelukkig heb je hier airco want anders kwam er weinig van slapen!
Palm Springs CA naar Phoenix AZ (36°C tot 47°C) (382,5 miles)
We waren vandaag al weer heel vroeg op, om 06.30 uur! Maar geeft niet….konden we lekker vroeg op pad. We gingen eerst naar het Joshua Tree National Park. Onderweg hier naar toe, kwamen we langs een enorm windmolenpark, de “Windmills of Banning Pass”. Nog nooit zoiets gezien, er stonden er honderden zo niet duizenden! Een prachtig en indrukwekkend gezicht. Er wordt hier heel wat energie gewonnen.
Windmills of Banning Pass
We komen via de west ingang Joshua Tree National Park binnen. Dit park is ruim 300.000 ha groot en sinds 1994 een nationaal park. Het belangrijkste aspect van het park is dat hier twee woestijnen bij elkaar komen. De hete, droge Colorado Desert die deel uitmaakt van de Sonoran Desert in het oosten en de iets vochtigere en koelere Mojave Desert in het westen. In de eerste groeien de lage ‘creosote bush’ en de ‘ocotillo bush’ (cactussoorten). In de tweede komen veel Joshua trees voor, evenals een aantal waaierpalmbossen.
Joshua trees zijn boomachtige yucca’s. De meningen zijn zeer verdeeld over deze bomen. De één heeft het over de meest weerzinwekkende boom in het plantenrijk, de ander vindt echter dat de kale vorm van de Joshua tree een symbool is van de natuurlijke eenzaamheid in het park. Wij vonden ze erg apart en ze staken schitterend af tegen de felblauwe lucht. Men denkt dat veel van deze bomen honderden jaren oud zijn maar omdat er geen groeiringen bij deze bomen te vinden zijn, is het moeilijk om hun leeftijd exact te bepalen.
Joshua Tree National Park
Bij de zuidelijke uitgang verlaten we het park weer en gaan verder op weg naar Phoenix AZ. Phoenix is één van de grootste steden van Noord-Amerika. In de stad zelf leven 1 miljoen mensen maar in Groot-Phoenix 3 miljoen. De stad ligt in de Salt River Valley en neemt ongeveer 5200 km2 van de Sonoran Desert in. Bij Phoenix aangekomen bleek het even zoeken zijn. Het was inderdaad een grote stad met heel veel afslagen. Je moest het even door hebben maar als je het eenmaal door had, was het wel heel makkelijk bleek later. Vlak bij het hotel zijn we eerst even een groot winkelcentrum ingegaan.
Vervolgens ingecheckt in het hotel, het Four Point By Sheraton. Spullen op de kamer en eerst maar even kijken waar we wat kunnen drinken. Bij de bar in het hotel lekker een aantal ijskoude biertjes en cola’s gedronken. We hadden hierna geen zin meer om nog ergens heen te gaan om te eten. We hebben via roomservice wat besteld, was erg goed en lekker. Morgen gaan we Phoenix en omgeving wel verkennen!
Phoenix AZ (34°C tot 47°C)
Al weer vroeg op en snel weg want onze koffiezetter op de kamer bleek het niet te doen. Dus eerst aan de bar koffie gedronken en daarna op pad. We gaan vandaag Scottsdale bekijken. Scottsdale behoort tot Groot-Phoenix en ligt 19 km ten noordoosten van het centrum. Scottsdale heeft veel winkelcentra, luxe speciaalzaken, hotels en restaurants. Heel erg leuk is de Old Town. Er zijn hier gebouwen die dateren uit de jaren 1870 en veel beroemde kunstgalerijen en leuke souvenirwinkeltjes. Het deed ons een beetje denken aan de Old Town in Albuquerque NM waar we in 2005 geweest zijn.
Scottsdale, Old Town
We hebben hier heerlijk rond lopen struinen, af en toe een stop als we een leuk terrasje zagen om even wat te drinken. Want ja….van die hitte krijg je toch een dorst! Na de Old Town gaan we op weg naar Scottsdale Fashion Square. Dit is het bekendste winkelcentrum, veel luxe winkels en uitstekende restaurants. Heel leuk om te zien maar allemaal wel duur. Bij Victoria’s Secrets, bekend van Oprah Winfrey, wel even wat lingerie gekocht, dat kon ik toch niet laten en ze hebben hier schitterende dingen!
Op de terugweg nog een beetje in Scottsdale rondgekeken. Er staan hier prachtige huizen en overal weer van die enorme cactussen. Het is echt ongelofelijk zo groot als die zijn en dat ze overeind blijven staan is op zich al een wonder!
Hele grote cactussen
Terug in ons hotel eerst wat gaan drinken. Het was happy hour en we konden chicken in the basket en Buffalo wings eten aan de bar, was heerlijk. Alleen hadden we hierna gelijk geen honger meer want het was toch een hele hap, uit eten hoefden we ook niet meer! We zijn nog een beetje in de omgeving rond gaan lopen maar het was nog zo ontzettend heet, dat we hier ook snel genoeg van hadden. De rest van de avond lekker aan de bar gehangen, drankje, beetje kletsen met iedereen, niks mis mee!
Phoenix AZ naar Grand Canyon AZ (42°C tot 28°C) (329 miles)
Na een overheerlijk ontbijtje bij Jack in de Box te hebben genuttigd, gaan we op weg naar Montezuma Castle. De pueblo-ruïne dateert uit de 12de eeuw en ligt idyllisch verscholen in de kalksteenkliffen boven Beaver Creek. Dit bouwwerk bevatte ooit 20 kamers, verdeeld over vijf verdiepingen, en werd bewoond door de Sinagua indianen. Montezuma Castle werd in 1906 uitgeroepen tot een monument om zijn goede conditie in stand te houden.
Montezuma Castle
Na een korte wandeling vanaf het bezoekerscentrum, kom je bij het castle. Het is niet echt groot, maar wel leuk om te zien hoe men toen leefde. Even verderop is een soort maquette gemaakt waar je kunt zien hoe het er toen uitgezien moet hebben. De Sinagua zijn hier rond het jaar 1425 zonder enige duidelijke reden weggegaan. Overbevolking, droogte, ziekten, oorlog? Waarschijnlijk komen we dat nooit meer te weten.
We gaan verder richting Flagstaff en besluiten omdat het nog lekker vroeg is, om door te rijden naar Seligman. We zijn hier vorig jaar ook geweest en wilden het nog graag terug zien. Onderweg eerst bij het Route 66 Raodhouse gestopt. Ook hier waren we vorig jaar geweest maar toen zijn we niet binnen geweest. Nu wel en het was maar goed ook. Geweldige zaak met mooie oldtimers!
We rijden vanaf Ashfork tot Seligman de Route 66 en komen vroeg in de middag aan in Seligman. We zien dat er wel het één en ander veranderd is. We horen later dat de film “Cars” hier debet aan is. De auto’s hebben ineens ogen! Bij de Snow Cap Drive Inn gingen we wat drinken en de eigenaar stond me ineens aan te kijken en zei:”He, I know you” en gaf me een hand. Bleek dat hij me nog herkende van vorig jaar, cool……!
”Cars”
We rijden terug over de I-40 naar Williams en dan de Hwy 64 naar de Grand Canyon. Ons hotel, het Holiday Inn Express, snel gevonden en het blijkt echt één keer languit vallen vanaf de ingang van de Grand Canyon te liggen! We checken in, gooien onze spullen op de kamer en gaan richting de Grand Canyon. We gaan toch weer even kijken naar dit wereldwonder ook al zijn we hier vorig jaar ook geweest.
Het is echt maar vijf minuten rijden naar de ingang! We gaan naar één van de eerste uitkijkpunten vanwaar je een vrij groot stuk van de canyon kunt bekijken. Het is toch weer overweldigend mooi! Echt…..die grootsheid, je weet niet wat je ziet. Vanaf een bankje lekker zitten genieten van het uitzicht. Af en toe rent er een chipmunk over het pad, hele leuke kleine eekhoorntjes.
Grand Canyon
We blijven hier zitten tot het begint te schemeren. Maar, we krijgen wel een beetje trek en dorst en besluiten weer te vertrekken en te gaan kijken waar we wat kunnen eten en drinken. Op de terugweg zagen we dat hier eigenlijk helemaal niet zo veel zat qua restaurants. We hebben maar gewoon makkelijk gegeten en in een supermarkt wat te drinken gehaald en zijn terug gegaan naar het hotel. Buiten wat gedronken en toen alle apparatuur weer eens opgeladen en bijtijds op één oor gegaan!
Grand Canyon AZ naar Las Vegas NV (23°C tot 48°C) (323 miles)
Na ontbijt in het hotel, uitgecheckt en weer op pad. Eerst in Williams AZ op zoek gegaan naar een telefoonkaart. We wilden even naar Nederland bellen, naar mijn moeder die vandaag jarig is. Na enig zoeken bij een tankstation een kaart gekocht en gebeld. Verbinding was echt heel goed, leek wel of ze vlakbij was.
Toen nog even bij een andere zaak geweest, een voormalig tankstation uit de glorietijd van de Route 66. De eigenaar heeft een Ford uit ca. 1950 die hij aan het restaureren is om er de Route 66 in zijn geheel mee te gaan rijden. Hij vertelde dat het project even stil lag omdat hij begin dit jaar nogal tegenslag heeft gehad, financieel gezien. Hij is door storm twee keer zijn dak kwijt geweest! In maart 2006 schijnt het water echt keihard door de straten te hebben gestroomd door de hevige regenval.
Williams, AZ
Hierna in Seligman bij de Snow Cap Drive Inn nog even koffie gedronken en toen op weg naar Kingman AZ over de Route 66! We ontdekten een te gekke radiozender, Route 66 Oldies, op FM 103.3, echt geweldig! Vroeg in de middag arriveren we in Hackberry AZ. Bij de General Store zijn we even gaan kijken. Dit is echt zo gaaf, je kijkt je ogen uit. Allemaal mooie oude oldtimers en oude benzinepompen, highway lyrics en ga zo maar door. Nog een mooie Ford Pick Up gekocht en het laatste Route 66 magazine en wat te drinken. Buiten in de schaduw even opgedronken en daarna weer op pad.
Hackberry
In Kingman verlaten we de Route 66 en gaan via de I 93 naar het noorden richting Las Vegas NV. We zien ineens aan de andere kant van de snelweg en zaak liggen met allemaal oude Amerikanen en besluiten, autogekken die we zijn, om toch nog even om te keren. We hebben hier even lopen genieten en de nodige foto’s gemaakt. Maar ja, we moeten nog een eindje dus weer verder.
We komen nu van boven af bij de Hoover Dam en hebben hier een prachtig uitzicht over de dam. Het is een heel imposant bouwwerk, vooral omdat je je realiseert dat in de tijd dat deze dam gebouwd werd (1931-1935), er toch veel minder goede apparatuur was dan er heden ten dage beschikbaar is.
Hoover Dam
Laat in de middag arriveren we bij ons hotel in Las Vegas, het Westin Casuarina Hotel & Spa. Bij het inchecken kregen we zelf een flesje water! We zagen er zeker aardig uitgedroogd uit. Een hele mooie kamer en we hadden, ondanks dat we in een zijstraat zitten, uitzicht op de strip. Na een heerlijke douche, zijn we het hotel gaan verkennen. Ook weer een heel groot casino zoals ze hier allemaal hebben. Maar…we zijn eerst richting de strip gegaan om ergens wat te eten. We hebben ergens lekker pizza gegeten en hebben daarna lekker rondgelopen om te genieten van alle prachtige grote hotels. De één is nog groter dan de ander! In Barbary Coast zijn we even het casino ingedoken en zowaar, Willem had geluk, hij had ineens $ 205,– gewonnen, ongelooflijk! We zijn toen terug gegaan naar ons hotel en zijn daar nog even het casino ingegaan. Maar…hier geen geluk dus maar naar boven gegaan.
Las Vegas (ca. 44ºC)
Al weer vroeg wakker, ja dat heb je als je heel veel wil doen op een dag! Willem had al koffie en muffins gehaald bij Starbuck’s die beneden in ons hotel zit. Na dit genuttigd te hebben, vertrekken we weer richting de strip. We gaan weer een aantal hotels bekijken. We hebben gezien: The Venetian, The Forum Shops, Mirage, Frontiers, Flamingo, Barbary Coast en Treasure Island. De één is nog groter en mooier dan de ander! Voor ons is echter The Venetian nog steeds de topper, de gondels varen hier door het hotel op de eerste verdieping waar de Grand Canal Shoppes zijn!
The Venetian
Laat in de middag waren we weer terug in onze kamer. Even lekker gedoucht en wat gedronken en toen de auto gepakt en richting Fremont Street gegaan. Dit is te ver om te lopen. We gaan even genieten van de shows. Een aantal jaren geleden is het project Fremont Street Experience opgezet om te zorgen dat “Downtown” niet ten onder ging aan het Strip-geweld. Op het plafond van een winkelpassage op 27 meter hoogte bevindt zich het grootste scherm van de wereld. Iedere avond kun je op het 480 meter lange LED-scherm genieten van prachtige lichtshows ondersteund door 555.000 watt aan geluid, verspreid over meer dan 200 boxen.
We hebben twee shows bekeken. De eerste was: “American Freedom”. American Freedom is a patriotic tribute to the Red, White, and Blue. Filled with classic images of Americana and heart pounding drumbeats, all Fremont Street visitors will swell with pride as flags, eagles, mountains and prairies burst into view on the Viva Vision canopy. Don’t miss the jets flying overhead and the fireworks at the end!
De tweede was: : “Speed, Smoke and Spinning Wheels”. Speed, Smoke and Spinning Wheels will transport guests off the street below and into the world of fast-paced auto racing. The need for speed will be felt when the flag is dropped and hundreds of neon vehicles take to the “biggest big screen on the planet” to race the length of the Viva Vision canopy. For more than five-city blocks, 12.5 million LED lights will illuminate images of classic cars and auto racing while heart-pounding, rock ‘n’ roll fills the air on Fremont Street. The first of five new shows to debut during the 100-year anniversary of Las Vegas , Speed, Smoke & Spinning Wheels premiered on March 11, 2005 and will play every night on the Viva Vision screen.
Fremont Street Experience
We zijn hierna nog even naar Circus Circus geweest, die hadden we nog niet gezien. Het Circus Circus Hotel en Casino is in 1968 geopend en heeft als thema, hoe kan het ook anders, het circus. Dit hotel met 3800 kamers biedt veel amusement, zeker voor de jeugd. Zij kunnen hun hart ophalen in Adventuredome, het grootste overdekte themapark van de VS. Onder het paarse dak kan je flink te keer gaan in dit pretpark. Wij wisten niet hoe snel we weer weg moesten komen, niets voor ons!
Vervolgens zijn we de strip nog even afgereden om het Luxor nog even te zien. Dat hadden we beter niet kunnen doen want het was gigantisch druk. Maar ja, we zaten al in de file en konden zo wel rustig om ons heen kijken. Luxor nog even bekeken en toen terug naar het hotel. In het casino nog even wat gedronken en natuurlijk een beetje gegokt. Ik won toen nog $ 71,00, een beetje terug van wat ik overal was kwijtgeraakt! Niet dat ik nou zo’n grote gokker ben hoor. Op een gegeven moment ben ik naar boven gegaan, even de koffers weer op orde brengen want morgen gaan we weer verder. Willem kwam later boven met een grote grijns, hij had weer $ 100,00 gewonnen!
Las Vegas NV naar Death Valley CA (43ºC tot 53ºC) (159 miles)
Na onze dagelijkse boodschappen gedaan te hebben, gingen we op weg naar Death Valley. We kwamen op een gegeven moment door Pahrump NV en zagen hier een heel leuk westernachtig dorp. Bleek een soort winkelcentrum te zijn maar zag er geweldig leuk uit. Even buiten Pahrump zagen we een yunkyard en hebben hier nog even lopen zoeken naar een spiegel voor Peter zijn nieuwe wagen maar bij 42ºC valt dat niet mee! De grond was hier helemaal gebarsten, zo droog en heet was het hier. We hebben hem ook niet gevonden helaas.
Junk Yard
Rond het middaguur waren we weer in California, in Shoshone. Bij de Crowbar hebben we even wat gedronken. Na een klein uurtje waren we in Death Valley en mijn god…..wat was het hier heet. Het was 53ºC hoorden we later bij het inchecken. Maar, wat is het hier mooi! Death Valley is een 215 km lange vallei en ligt in het noordelijke deel van de Mojave Desert, temidden van steile berghellingen met zo goed als kale rotsen. Death Valley is sinds 1994 een Nationaal Park.
We komen eerst langs Badwater. Dit is het laagste punt van de Verenigde Staten. Badwater ligt 86 m beneden de zeespiegel. Toen we hier stopten, stond er voor ons nog een auto en hier stapten drie mannen uit. Ze zeiden wel iets, maar we verstonden ze niet echt, we hoorden iets over een race. De auto reed weg en tot onze grote verbazing, begonnen ze, nadat ze een natte handdoek om hun hoofd hadden gedaan, te rennen. Helemaal gek…..iedere lichamelijke inspanning wordt hier sterk afgeraden. Het was ook echt snikheet, het leek wel of je boven een barbecue hing! Er stond wel aardig wat wind maar… ook die was heet.
Badwater Basin
Vervolgens komen we langs Devil’s Golf Course, dit ligt op een schelle witte zoutvlakte waar de korst van de grond is uitgeslepen in vreemde vormen. Knobbelige zoutformaties rijzen hier uit de grond. Even verderop ligt Artist’s Palette, een gebied met uitgesleten rotsen met alle kleuren van de regenboog. Niet alleen maar goud gekleurde tinten maar ook paarse, rode en groene tinten komen uit de rotsen tevoorschijn. Adembenemend mooi! En dan nog langs Zabriskie’s Point, hier heb je onvergetelijke uitzichten over een veelkleurig panorama van door de zon geschroeide pieken en kammen.
Na al deze natuurpracht, komen we in de namiddag aan bij de Furnace Creek Ranch waar we overnachten. Het ziet er hier hartstikke leuk uit, een General Store, een saloon, een restaurant, alles zit op het terrein. De kamers zijn ook leuk, allemaal blokken van twee verdiepingen, wij zitten beneden. We hebben een buitenplaatsje erbij maar het is nog erg heet buiten dus we vluchten snel weer naar binnen waar de airco goed werk doet!
We gaan weer naar voren en gaan eerst wat drinken in de Corkscrew Saloon. Vervolgens gaan we eten in het Steakhouse. Nou… dat is echt een aanrader, we eten hier een sublieme filet mignon, echt botermals, je mes gleed er gewoon door zonder dat je echt hoefde te snijden. Na het eten zijn we op ons gemak terug naar de kamer gegaan. Lekker wat te drinken en beetje buiten gezeten om te genieten van de schitterende sterrenhemel. Het is hier zo donker dat je er ontzettend veel ziet. Hoe langer je kijkt, hoe meer je er ziet! We kregen er bijna geen genoeg van.
Het was nog steeds erg warm, zelfs in de kamer met de airco aan. We dachten dat we ons bed uit zouden zwemmen maar ik moet zeggen dat we voortreffelijk geslapen hebben en… we dreven niet ons bed uit!
Furnace Creek Ranch
Death Valley CA naar Yosemite National Park CA (42ºC tot 23ºC) (388 miles)
Vandaag best een lange rit wat eigenlijk helemaal niet zo fijn is gezien de mooie dingen die we onderweg gaan zien. Eerst nog een heel stuk door Death Valley, dan de Tioga Pass en dan Yosemite. Maar ja…. is nou eenmaal zo gepland door de reisorganisatie en we moeten ons er helaas wel aan houden omdat het hotel al geboekt is in Mariposa.
Maar om bij het begin te beginnen, al weer heel vroeg op en na de nodige inkopen in de General Store, zijn we op pad gegaan. Eerst even langs het Visitor Center om een kaart te halen en een magneet. Die verzamel ik namelijk, één van alle parken en monumenten waar we geweest zijn. En dan, op pad! We rijden de weg die dwars door Death Valley heen gaat, de 190. Weer is het eerste wat we denken… wat is het hier mooi!! Hele uitgestrekte vlaktes, die bergen met al die kleuren en dan die rust die hier heerst, echt geweldig. Het is trouwens al weer 47ºC en het is pas 09.00 uur!
We komen eerst langs de ‘Sand Dunes’. Grote bergen door de wind gepolijste kwartskristallen ‘wandelen’ hier over de woestijnbodem en veranderen continu van vorm onder invloed van de wind. Sommige duinen zijn wel 24 m hoog. Ze lagen jammer genoeg een aardig eind van de weg af en qua tijd konden we er dus helaas niet naar toe lopen. Vervolgens komen we langs Stovepipe Wells Village, je kunt hier tanken, eten en logeren. Wij rijden echter door en vervolgen de weg door Emigrant Valley, een weg die ooit gebruikt werd door mijnwerkers, net als de meeste wegen in het park.
Bij Panamint Springs hebben we even koffie gedronken en vlak daarna verlieten we Death Valley. Voor wie deze kant op gaat, echt een aanrader om hier naar toe te gaan! We gaan nu richting Lone Pine, Independence, Big Pine en dan Bishop. Onderweg wordt de westerse horizon gedomineerd door Mount Williamson (4382 m) en Mount Whitney (4413 m). Mount Whitney is de hoogste berg op het vasteland van de VS. Bij Bishop, bij een Vista Point zitten we al aardig hoog, op 6000 ft. (= 1829 m).
Halverwege de middag zijn we bij Mammoth Lake, het is hier 30ºC, en een klein uurtje later zijn we eindelijk bij de Tioga Pass. De Tioga Pass (3.031 m) is de hoogste voor auto’s geschikte bergpas in Californië. We zitten inderdaad aardig hoog hier want we rijden over de Tioga Pass Road langs bergen met besneeuwde vlakken. Echt een hele aparte ervaring na die hitte in Death Valley! We stoppen even bij een mooi meer, Ellery Lake, we zitten op 9538 ft (= 2907 m). Het is hier nog maar 24ºC, gewoon even wennen hoor terwijl het toch volgens Nederlandse begrippen een hele redelijke temperatuur is.
Tioga Pass
Ja, het is al in de namiddag als we Yosemite National Park binnen rijden. We hebben dus geen tijd om hier echt rustig aan te doen of veel te bekijken. Maar, alleen de weg hier door heen is al prachtig gelukkig! Het park is 30802 km groot en ligt in de Sierra Nevada bergketen in het oostelijk deel van centraal Californië. Het park is het kroonjuweel van de National Park Service en is één van de drukst bezochte nationale parken in de Verenigde Staten. Het werd in 1890 gesticht dankzij de inspanningen van John Muir, een man die een groot deel van zijn leven wijdde aan het streven tot behoud van unieke natuurgebieden. De hoogten in het park variëren van 600 tot 3.396 m en het landschap bezit drie in het oog springende kenmerken: het ongerepte berglandschap, de groepen reuzensequoia’s en Yosemite Valley.
Over de Tioga Pass Road gingen we verder door Yosemite, af en toe een fotostop. We kwamen ook langs El Capitan. Dit is één van de grootste rotsen uit één stuk ter wereld en torent een paar duizend meter boven de weg. De monoliet is zo steil dat zijn enige bewoners gevederd (slechtvalken, gierzwaluwen en andere vogels) zijn. Onverschrokken bergbeklimmers hebben vaak een week of langer nodig om de rotswand te bedwingen.
El Capitan
Toen we eindelijk bij de 140 richting Mariposa, waar we overnachten, kwamen, zagen we dat de weg na zoveel mijl dicht was. We hadden geen idee waar we zaten en we hadden echt geen flauw benul of we nog ver van Mariposa af zaten. Ook was het niet echt duidelijk of we Mariposa nou wel of niet konden bereiken. We zijn er dus toch ingereden wat achteraf heel stom was want na El Portal konden we dus niet verder, waarom zagen we nog steeds niet. Eerst maar even op de kaart gekeken en het bleek dat we via de 41 en 49 Mariposa ook konden bereiken. Het was wel een omweg van zo’n 100 mijl. Heel fijn want het was al hartstikke laat en we waren ook best wel moe.
Maar goed, geen andere keus, dus doorrijden maar weer. We kwamen op een gegeven moment langs een uitgang van Yosemite en hebben hier nog maar even gevraagd of we goed gingen en gelukkig was dat wel zo. Hier hoorden we ook dat de 140 was afgesloten omdat er grote rotsblokken op de weg lagen. Weer snel verder want het begon al donker te worden en we wisten niet hoe ver we nog moesten. Bij Oakhurst zagen we dat het nog 26 mijl was naar Mariposa. We waren er uiteindelijk pas na negenen. Het hotel, de Mariposa Lodge, gelukkig snel gevonden. Zag er leuk uit, ingecheckt en gelijk gevraagd of er nog ergens een restaurant open was. Dit bleek niet zo te zijn jammer genoeg.
We hadden een stuk terug op de weg wel een supermarkt gezien dus nadat we de spullen op de kamer hadden gezet, zijn we daar maar even heen gegaan om te kijken of we hier iets te eten konden krijgen. Ze hadden niet echt veel bijzonders dus maar wat liflafjes en wat te drinken gekocht. Terug bij het hotel, hebben we de tafel en stoelen naar buiten gesleept en zijn gaan ‘eten’. Lekker buiten blijven zitten, beetje foto’s gekeken die we die dag hadden gemaakt etc. en even na middernacht zijn we onder zeil gegaan.
Yosemite National Park CA naar San Francisco CA (25ºC tot 42ºC) (199 miles)
Vanmorgen zijn we eerst even langs het Mariposa Visitor Center gegaan. We gingen eigenlijk kijken voor een t-shirt voor Klaas van Yosemite maar zagen toen pas echt wat er aan de hand was op de 140. De hele berg was zo’n beetje naar beneden gekomen. Het is eind april begonnen en het kan wel 3 à 4 jaar duren voor het is opgelost. We zijn nog een stukje de 140 opgereden naar Midpines om te kijken of we daar een t-shirt konden vinden maar…. ook hier geen geluk, jammer Klaas!
We rijden nu de 49 op richting Coulterville. We komen door Bear Valley, een prachtig bergachtig gebied met een lekkere kronkelweg. We bereiken Lake McClure waar we over heen gaan over een lange brug. Via Coulterville, Chinese Camp en Oakdale, komen we in Manteca. We gaan hier de 205 op richting San Francisco. We zien een groot winkelcentrum en besluiten hier even wat te gaan eten. We zitten aan een tafeltje en naast ons zitten een aantal vrouwen en my God, wat zijn die allemaal dik. We krijgen gewoon medelijden met die stoelen. En als je dan ziet wat ze zitten te eten, dan is dat niet zo gek dat ze zo vet zijn, hamburgers, worsten en ga zo maar door, terrible!!
Halverwege de middag kwamen we bij de Oakland Bay Bridge naar San Francisco. Na de tol ($ 3,00) betaald te hebben, reden we de brug op. Wat een eind en wonderlijk was, dat zowel Willem als ik pas thuis op de film ontdekten dat we geen tegenliggers hadden. Het blijkt een dubbeldeksbrug te zijn! Maar goed, we kwamen in San Francisco en hadden de weg snel gevonden. Alleen bleek het verkeer niet zo vriendelijk te zijn in San Francisco want we moesten ergens rechtsaf en ze lieten ons er gewoon niet tussen! Gelukkig hadden we ook een plattegrond en na even zoeken, kwamen we dan toch bij het hotel, het Holiday Inn Golden Gateway hotel.
Uitzicht vanuit het Holiday Inn Golden Gateway Hotel
Inchecken, auto in de parkeergarage en naar de kamer. We hadden een kamer op de 16e verdieping en keken dus een heel eind weg. We zagen Financial District, beneden ons zagen we de Cable Car rijden en we zagen zelfs de zee! Een prachtig uitzicht waar we even heerlijk van hebben staan genieten. Na ons te hebben opgefrist, zijn we naar beneden gegaan. Een beetje het hotel verkennen en daarna aan de bar wat gedronken. Vervolgens gevraagd waar we in de buurt lekker konden eten. Ze adviseerden een Grieks restaurant, Myconos, was lekker en dichtbij.
We zijn hier heen gegaan, het was heel anders dan we gewent zijn maar wel lekker. Je krijgt hier geen ouzo, helemaal geen sterke drank. Dat is alleen bestemd voor familie vertelden ze ons. Willem zei nog tegen een vrouw die bediende en waar we al een beetje mee gebabbeld hadden, hé Mama, maar ze trapten er niet in! Na het eten nog even langs een supermarktje gegaan om wat te drinken te halen en toen op ons gemak terug gelopen naar het hotel. We waren blij dat we een vest hadden aangetrokken want het was hier een stuk koeler merkten we. Lekker van het uitzicht zitten genieten en wat gedronken voor we een eind maakten aan deze dag.
San Francisco (24°C-30°C)
Vandaag gaan we San Francisco bekijken. We pakken vlak bij ons hotel de Cable Car, de California Line, naar Financial District. De kabelbaan gaat naar de meest populaire gedeelten in San Francisco. Je kan voor een enkele rit betalen of een dagpas kopen, wat wij gedaan hebben. De Cable Cars rijden al meer dan 120 jaar in deze heuvels. De meeste karren die nu nog rijden, dateren uit de laatste eeuw, ofschoon het hele systeem in 1980 is gerenoveerd.
Het is een heel ingenieus systeem bedacht door de industrieel Andrew Halidie. De Cable Cars werden oorspronkelijk gemaakt om een oud transportprobleem op te lossen, hoe krijg je mensen een heuvel op die te steil is voor paarden? Halidie bedacht het idee om kabelaandrijving te gebruiken voor openbaar vervoer. Het systeem werd geopend op 2 augustus 1873, en is sindsdien in gebruik. Een kabel loopt onder de straat, aangedreven door een centraal krachtstation. De conducteur gebruikt een stevig mechanisme dat de kabel beetpakt waardoor de wagon gaat rijden. Om de wagon te laten stoppen, laat hij de kabel los en gebruikt de remmen op de wielen. Een additionele noodrem kan op de rails worden gebruikt. Echt een hele aparte belevenis en iets wat je echt moet doen als je hier bent!
Cable Car
In Financial District aangekomen gaan we eerst even ontbijten bij Noah’s Bagels. Daarna gaan we een beetje rondlopen. We komen op de Market Plaza en mijn oog valt op een armband, zilver en heel apart van vorm. De vrouw van de kraam vertelde dat alle sieraden van echt sterling zilver zijn gemaakt door haar zelf. Ik kreeg hem van Willem en omdat we cash betaalden, hoefden we geen tax te betalen. Wel zei die vrouw: “Don’t tell Arnold, he will terminate me!!!”. We lagen in een deuk natuurlijk!
We kijken onze ogen uit, er staan hier allemaal gigantisch grote gebouwen waarvan de meest in het oog springende wel de TransAmerica Pyramid is. Het gebouw, gebouwd in 1972, is 300 meter hoog en daarmee het hoogste gebouw in de stad. Financial District is de basis van de bankwereld die in de tijd van de goudkoorts is gelegd. De eerste wolkenkrabber (met 52 etages) was het Bank of America Building uit 1969.
We besluiten dat we lopende naar Chinatown gaan. Dat viel wel even tegen want dan merk je dat wij niet gewent zijn om te klimmen. San Francisco is helemaal op heuvels gebouwd, we moesten een heel eind omhoog en oh……arme kuiten! Maar we zijn er gekomen. Chinatown in San Francisco is ontstaan niet lang nadat de eerste drie Chinese immigranten in 1848 van de Amerikaanse brik Eagle aan land gingen en heeft nu de grootste Chinese bevolking buiten Azië. Je kunt er shoppen in de vele curiosawinkeltjes en eten in één van de vele restaurants of gewoon lekker rondlopen en de sfeer proeven die heel leuk is.
We gaan weer terug naar de Cable Car en pakken nu de Powell-Hyde Line naar Fisherman’s Wharf. We zijn hier net na de middag. Op Fisherman’s Wharf is niets bewaard gebleven van de vissersromantiek van de havenbuurt. Het is nu een bonte verzameling van winkels, restaurants, musea en vanaf pier 39 en 41 vertrekken veel veerponten en rondvaartboten, o.a naar Alcatraz.
We liepen een beetje rond en de digitale camera, een Sony Cybershot, hing om mijn nek. We werden bij een winkel aangesproken, de man zei dat we een geweldige camera hadden en dat hij iets heel moois voor ons had. Het was namelijk zo zonde dat we er geen filter voor hadden! Hij maakte de lens schoon (kwam nauwelijks vuil af hoor) en pakte een doos. Het was een groothoeklens. Na een hele uitleg en voorbeelden zei hij dat de lens $ 399,– koste. Wij gelijk, dat hebben we niet, dit is een hele dure vakantie voor ons. We kregen toen ineens 50% korting, dus $ 199,– en we kregen er ook nog een UV-filter bij en verloopringen zodat de lens ook op Willem z’n videocamera paste. We hapten nog steeds niet en toen werd het zelfs $ 150,– en $ 100,–!! We hebben het niet gedaan maar wat een verkooppraatjes!
Hierna eerst even naar Monique gebeld om haar te feliciteren met haar verjaardag. Het was in Nederland nu al rond 22.00 uur, negen uur later dan hier dus moest nu echt even. Het ging thuis gelukkig allemaal goed, ook met de katten. Vervolgens zijn we eerst even wat gaan drinken op een heel gezellig terrasje. We gingen hierna verder langs de winkels en werden nog bij twee andere zaken op de zelfde manier naar binnen gehaald als bij de eerste. Wat een geweldige camera en wat zonde dat jullie er geen filter voor hebben! Bij één zaak was de lens $ 245,– en bij een andere $ 69,– maar die kwaliteit was een stuk minder. Toen we later, voor we weg gingen, toch nog bij die eerste zaak langs gingen, want we twijfelden wel, deed die man ineens heel raar tegen ons. Agressieve verkoop en als je er niet gelijk intrapt, dan kan je ophoepelen!
Maar, we zijn eerst ook nog naar Pier 39 gegaan. We hadden gezien dat hier zeehonden te zien zijn die lekker op vlonders liggen in de haven. Er lagen er niet zo veel maar toch leuk. Van de pier af, kon je ook Alcatraz heel goed zien liggen. Alcatraz is heel bekend doordat het een zwaar bewaakte gevangenis was voor maffia misdadigers en veroordeelden met een hoog risico, mannen zoals ‘Machine Gun’ Kelly, Al Capone en Robert ‘Birdman’ Stroud. De gevangenis is in gebruik geweest van 1934 tot 1963. Voordien was op het eiland eerst een militair fort (1850-1907) en daarna (vanaf 1907-1933) een militaire gevangenis gevestigd.
Alcatraz
We kregen honger en we hebben bij Johnny Rockets, een Amerikaanse diner, even lekker een milkshake en wat te eten genomen. Het was echt heerlijk! Vervolgens zijn we terug gegaan naar de Cable Car. Er stond een gigantische rij maar ja, wij maar aangesloten. Er kwam een car aan en die ging geheel gevuld weg. De volgende kwam ook nog en die was ook snel vol maar bleef maar staan. Bleek dat er een defect was en er reed dus helemaal niets. We stonden er al een uur of zo maar besloten toen om naar de Powell-Hyde Line te lopen, een paar blokken verderop. Hier aangekomen en na een tijdje gewacht te hebben, bleek ook deze niet te rijden. We hebben toen maar een bus gepakt die gelukkig ook vlak bij ons hotel stopte. Hier aangekomen zijn we eerst bij het supermarktje wat te drinken gaan halen en toen naar de kamer. Schoenen uit, ah wat lekker, best veel gelopen vandaag maar heel veel gezien!
San Francisco CA naar Carmel CA (ca. 19°C) (163 miles)
Vandaag zijn we eerst naar de Golden Gate Bridge toe gegaan. Die moet je tenslotte ook gezien hebben als je in San Francisco bent. De brug was, zoals zo vaak gebeurt, in een dikke mist gehuld maar toch wel mooi om te zien. De brug is het voornaamste monument van deze stad en werd in 1930 gebouwd voor een bedrag van $ 35 miljoen. De brug kan tot een hoogte van 8 meters zwaaien om de sterke winden te weerstaan. De kleur –Internationaal Orange- werd gekozen om met de natuurlijke omgeving samen te vloeien. De twee grote kabels bevatten genoeg stalen bedrading (80.000 mijlen) om drie maal om de aarde te gaan!
Golden Gate Bridge
We gaan de 1 op richting Carmel. We zagen op een gegeven moment een McDonald en gaan hier een big breakfast halen, ook erg lekker. We gaan verder over de 1, de Pacifica, vlak langs zee. Echter, na een paar mijl is de weg gesloten, wat nu weer en hoe nu verder! De kaart erbij maar we kwamen er niet echt uit want we wisten niet wat voor een deel van de 1 was afgesloten. Bij een tankstation waar Willem het ging vragen, hadden ze gelukkig een routebeschrijving van de detour vanwege Devil’s Slide. Dit hadden we nooit zelf gevonden.
Devil’s Slide is een berucht deel van Highway 1. De weg is in 1935 aangelegd en is bekend door de lawines die vaak voorkomen tijdens winterstormen. De weg is dan vaak onbegaanbaar. De eerste grote lawine vernietigde een groot deel van de weg in 1940 en een cyclus van bouwen en repareren heerst vanaf dat moment. Op 2 april van dit jaar, was er weer schade door een storm. Grote scheuren in het wegdek en enorme stukken rots, zorgden ervoor dat de weg wederom werd afgesloten. In september van dit jaar is de weg weer geopend maar we lazen dat ze wel bezig zijn om dit stuk weg geheel te omzeilen door middel van een tunnel.
Vroeg in de middag kwamen we aan bij de 17 Mile Drive. Je moest hier betalen ($ 8,95 per auto) en kreeg een routekaart mee met een beschrijving van alle bezienswaardigheden. Het is een gebied dat het dierenleven in het voorgebergte combineert met fantastische herenhuizen en de wereld beroemde Pebble Beach Golf Course. Er zijn zo’n 21 punten aangegeven die interessant zijn. De leukste punten vonden wij zelf 10 Bird Rock; een enorme rots in het water waarop talrijke vogels, zeehonden en zeeleeuwen hun vaste plaats hebben, 14 Cypress Point Lookout; hier heb je een prachtig uitzicht over de kustlijn maar wat wij vooral leuk vonden hier was dat we heel veel zeehonden zagen. En tot slot 16 The Lone Cypress; dit is een eenzame Cypress op een rots die er al meer dan 250 jaar staat.
The Lone Cypress
Toen we eruit reden, waren we gelijk in Carmel waar we overnachten. Het hotel, de Carmel Mission Inn, hadden we redelijk snel gevonden. Leuk hotel en we hadden een balkon met uitzicht op een winkelcentrum waar ook veel restaurants zaten. We gaan ons eerst even opfrissen, wat drinken en even relaxen. We besluiten hierna om maar eens te gaan kijken in dat winkelcentrum, misschien zit er een leuk restaurant en hoeven we niet meer met de auto weg. Het was prachtig aangelegd met schitterende bloemenperken en we zagen een heel gezellig restaurant, Lugano een Swiss Bistro, moet kunnen toch! We hebben hier heerlijk gefondued. Eerst salade of soep, daarna kaasfondue, gevolgd door een bouillonfondue met biefstuk, kipfilet, rösti en allerlei groenten en als dessert, een chocoladefondue met vers fruit. Heerlijk gegeten en het was een hele gezellige zaak. Dit was een geweldige afsluiting van weer een dag.
Carmel CA naar Ventura CA (17°-33°C) (272 miles)
Vandaag al weer vroeg op pad. We gaan verder over de 1 richting Ventura. De 1 is gehuld in een dikke mist, we zien géén zee, we horen alleen het geluid van de golven die tegen de kust aanslaan. Het heeft wel iets, het landschap ziet er zo heel ‘spooky’ uit! In Lucia drinken we even koffie en even verderop al weer een stop want hier zien we zo iets gaafs, zeeolifanten! Geweldig om te zien, de zeeolifanten behoren tot de grootste levende zeeroofdieren en danken hun naam aan hun grootte en de slurfachtige neus van de mannetjes.
Highway 1
Volwassen mannetjes (“bullen”) kunnen wel drie tot zeven keer zo groot worden als de wijfjes, met een lengte van zes meter lang en meer dan 3000 kg wegen. Hun neus is sterk uitgegroeid tot een slurf die over de bek heen hangt. Zeeolifanten zijn goede duikers, duikrecords onder zeehonden staan op de naam van olifanten. Bekend is dat er één wel anderhalve kilometer diep dook! In de voortplantingstijd verzamelt een sterke bul een harem van ongeveer 20 wijfjes. Om deze harem en een stuk strand te veroveren, moet hij met andere mannetjes vechten. Deze gevechten zijn zeer agressief en kunnen diepe littekens veroorzaken. Soms eindigen ze zelfs met de dood. Langs de hele kustlijn lagen ze, het was een spectaculair gezicht en de naam olifant was ook terug te zien in het gedrag. Als ze op het strand lagen, dan gooiden ze zand over zichzelf heen zoals olifanten ook doen. We waren hier haast niet weg te slaan maar ja, toch maar weer verder.
Zee olifanten
Vroeg in de middag waren we in San Simeon. Hier is een bezienswaardigheid het Hearst Castle. De krantenmagnaat William Randolph Hearst heeft in 1919 opdracht tot de bouw van zijn castello grande, 8 km landinwaarts en op 500 m hoogte, gegeven. We zijn even naar het Visitor Center gegaan omdat we nodig naar het toilet moesten maar we zijn niet verder naar binnen gegaan. We vonden het niet zo interessant om hier $ 24,00 toegang per persoon voor te betalen.
Toen we bij Santa Barbara kwamen was het al een eind in de middag en het was hier gigantisch druk. We stonden hier lekker in de file. Toen we ongeveer anderhalf uur daarna in Ventura aankwamen, zijn we eerst bij een supermarkt wat drank gaan halen voor we richting het hotel gingen. Het hotel, het Sheraton Four Points Harbortown, hadden we snel gevonden. We hadden hier weer een kamer met een balkon waar we eerst weer lekker op neergeploft zijn met een drankje. We besloten om in het hotel te gaan eten want we hadden geen zin meer om weg te gaan. We hadden gezien dat er wel een gezellig restaurant zat. We hebben hier goed gegeten en we zaten er best gezellig. Na het eten zijn we voor we de dag weer afsluiten, lekker buiten gaan zitten met een drankje, heerlijk relaxed!
Ventura CA naar Los Angeles CA (21°C-29°C) (110 miles)
Vanmorgen zijn we voor het eerst deze vakantie, even bij de Wal Mart geweest. Dit is een enorm groot warenhuis waar ze naast levensmiddelen, ook heel veel andere spullen verkopen. Wel leuk om hier even rond te snuffelen. We zijn rond het middaguur in Los Angeles bij de Santa Monica Boulevard, die eindigt aan de Ocean Avenue aan het met palmen begroeide Palisades Park. Hier is in het gazon een plaquette aangebracht als was het een grafsteen.
Op deze plaquette staat de volgende tekst:
Will Rogers Higway
Dedicated in 1952 to
Will Rogers
Humorist, World Traveler, Good Neighbor
This Main Street of America,
Highway 66
was the first road he travelled in
a career that led him straight to
the hearts of his countryman.
Dit is tevens het officiële einde van de Route 66, abrupt en toch ontroerend. Sommigen zien de Santa Monica Pier als het einde van de Route 66, dit is echter niet zo. Hoewel, de pier ligt er dicht genoeg bij om mee te tellen! De Pier is gebouwd in 1910, 16 jaar voor de Route 66 werd aangelegd. De Santa Monica Pier is wel leuk om te gaan bekijken. De toegangsboog naar de pier zie je in elk boek over de Route 66 staan en is dus heel herkenbaar. Aan het begin van de Pier is een draaimolen te zien uit 1909, met handgesneden paarden waar sterren als Charlie Chaplin tot Mae West pret hebben gemaakt.
Santa Monica
Verder is op de historische Santa Monica Pier het Pacific Park amusementspark gehuisvest. Je vind er ook allerlei souvenirwinkeltjes en aan het einde veel vissers. Aan de zuidzijde van de Pier ligt het originele “Muscle Beach”. Dit gedeelte van het strand wordt zo genoemd vanwege de mannen die daar met behulp van allerlei fitness apparaten laten zien hoe geweldig ze zijn. Wij hebben er echter niets van gezien, het strand was zo goed als verlaten.
We zijn vervolgens Santa Monica Boulevard opgelopen. Eerst even op een terrasje koffie gedronken en een beetje mensen zitten kijken. Verder de Boulevard opgelopen richting Third Street Promenade. Je kunt hier heerlijk winkelen en ook weer mensen kijken. Op de bankjes zie je de nodige zwervers met hun hele hebben en houden in een winkelwagentje of in een paar zakken. Het was leuk om hier een beetje rond te kijken. We vonden het jammer dat er in deze buurt, wat toch het eindpunt van de Route 66 is, nog zo weinig te zien was van de Route 66 op een verdwaald T-shirt, een magneet of een plate na.
Vroeg in de middag pakken we de auto weer en rijden via de Santa Monica Boulevard richting Beverly Hills. Deze luxueuze woonwijk van de filmsterren in de heuvels ten westen van Hollywood, is nog net als vroeger één van de beste buurten van de stad. De Santa Monica Boulevard deelt Beverly Hills in tweeën; ten noorden ervan liggen de stijlvolle villa’s en ten zuiden van de straat ligt het zakendistrict met de beroemde, peperdure Rodeo Drive. We gaan verder door West Hollywood naar Hollywood.
Hollywood is vanouds het centrum van de filmindustrie. Alhoewel door ruimtegebrek de grote "blockbuster" films veelal op grote sets buiten Los Angeles worden opgenomen, kun je nog vele studio’s vinden. Rondom Hollywood Boulevard en Vine Street heb je de beroemde "Walk of Fame" waar je je favoriete filmsterren (maar ook andere beroemdheden) kunt terugvinden in de vorm van een stenen ster in het trottoir. We zagen op een gegeven moment de beroemde tekst “Hollywood” wel op de berg staan en hebben ook nog geprobeerd om er dichterbij te komen maar we waren op een gegeven moment het spoor bijster. Het was ook overal gigantisch druk en we stonden het merendeel van de tijd in de file. Maar ja, in ieder geval wel gezien.
Hollywood
Op Century Boulevard, waar ook ons hotel ligt, zijn we ook nog even bij een paar grote zaken wezen kijken. Ineens zagen we een paar hele mooie oude pick-ups staan, we moesten natuurlijk even gaan kijken. Het bleek een meeting te zijn van autoliefhebbers. Er waren op dat moment maar ca. acht auto’s, later kwamen er nog een paar bij en toen stonden er zo’n vijftien wagens. Wel allemaal heel erg mooi en prachtig onderhouden. Het waren allemaal zwarte Amerikanen. Toen we aan de praat raakten met ze, vertelden er één dat ze elke dinsdagavond en vrijdagavond hier een meeting hielden. Het was jammer dat we er afgelopen dinsdag niet waren want toen waren er wel veertig auto’s. Wij moesten lachen en toen ze vroegen waarom zeiden wij dat wij een maandelijkse meeting hadden in Den Haag en dat daar tussen de vijfhonderd en duizend auto’s aanwezig waren. Is Nederland toch nog ergens groot in!
Meeting Century Boulevard
We gingen eindelijk maar eens inchecken, het was al acht uur, in ons hotel. Het is hetzelfde hotel als waar we de eerste nacht hebben geslapen, het Crowne Plaza Hotel, op het Los Angeles International Airport. We moesten alles weer opnieuw inpakken want we hadden nu allemaal losse tassen en tasjes erbij en ja, morgen vliegen we terug naar Nederland. We besluiten dus dat we niet meer ergens gaan eten maar lekker via roomservice wat bestellen. Om tien uur zaten wij heerlijk op onze kamer te dineren, decadent nietwaar! Daarna de koffers leeg getrokken en alles weer opnieuw ingepakt wat altijd weer een hele klus is. Na even een lekkere warme douche, zijn we gaan slapen.
Los Angeles CA naar Amsterdam NL (ca. 36°C) (5569 miles)
Vandaag geen haast dus lekker op ons gemak koffie gedronken, gedoucht, laatste dingen ingepakt en toen uitgecheckt. We gaan nog een beetje rondkijken in LA. We rijden eerst naar Venice Beach. Volgens zeggen zou je hier vooral in het weekend maar toch ook doordeweeks, gespierde mannen, rolschaatsende grootmoeders, vreemd uitgedoste mensen en ga zo maar door moeten zien. Toen wij er waren, heeft Willem zeggen en schrijven, één rolschaatsende oma gezien maar verder was het echt uitgestorven. We waren hier dus betrekkelijk snel weer weg. We zijn toen nog even naar de Marina del Rey gegaan, een bekende jachthaven, en hebben hier nog een beetje bij wat winkels gekeken.
We zijn daarna teruggegaan naar Century Boulevard en toen door naar het vliegveld. Rond drie uur hebben we de auto ingeleverd bij Alamo. Voor we de koffers uit de wagen hadden, hadden ze alles al gecheckt! We zijn toen met de shuttlebus naar de luchthaven gegaan. Inchecken ging snel, douane ook geen probleem. We hebben nog wat inkopen gedaan, drinken en wat te eten voor onderweg. Om kwart over vijf konden we aan boord en om even over zessen gingen we de lucht in. De gezagvoerder vertelde dat de vliegtijd 10 uur was. We vlogen eerst een stuk over zee, dan een draai naar LA en verder in de richting van Las Vegas, de Rocky Mountains, Denver, Omaha, Chicago, Detroit, Toronto, St. Pauls en dan de oceaan over richting Ierland.
Om 13.05 uur landen we op Schiphol op de Polderbaan. Nog een eindje taxiën naar de gate dus! We hadden de koffers heel snel, ze rolden al over de band toen we daar aankwamen. Jos en Monique stonden ons op te wachten, hartstikke leuk! Thuis aangekomen waren we blij dat we er weer waren en dat we onze kattenkinderen weer zagen maar ja, weer een eind gekomen aan een fijne vakantie! Deze reis was heel leuk omdat het erg gevarieerd was maar als we weer naar de USA gaan, dan zetten we de route weer zelf uit. We vonden dat we op sommige plaatsen te weinig tijd hadden om alles echt goed te bekijken. Vooral de dag dat we een groot deel van Death Valley nog moesten bekijken en helemaal aan de andere kant van Yosemite National Park zouden overnachten, was veel te lang. We moesten echt flink doorjakkeren toen en hadden natuurlijk ook nog eens de pech dat we een omleiding van ca. 100 mijl hadden toen. Maar we zullen zeker nog teruggaan naar de USA, er is nog zoveel te zien daar!
Totaal afgelegde afstand: 13.698 miles (= 22.045 km) waarvan 11.143 miles (= 17.933 km) per vliegtuig
en 2.555 miles (= 4.112 km) met de auto.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten