Klik op het onderstaande plaatje om onze foto's te bekijken
.
.
Dit jaar gaan we wederom op vakantie naar de Verenigde Staten van Amerika. Omdat we op 29 november 25 jaar getrouwd zijn, gaan we dit jaar erg laat op vakantie! I.v.m. het weer hebben we gekozen voor een ‘rond’-reis door Florida.
REISVERHAAL
Amsterdam – Miami
Met het voor ons vertrouwde taxibedrijf, Van Dorp uit Zoetermeer, vertrekken we om 06.30 uur richting Schiphol. We vliegen om 10.10 uur en moeten er dus om 07.10 uur zijn. Alles gaat heel vlot en zonder problemen. Na een paar koppen koffie en broodjes gaan we nog even wat inkopen doen. Wat te lezen voor onderweg en taxfree rookwaren. We vliegen dit jaar met Delta Airlines, nog nooit mee gevlogen dus benieuwd hoe die zijn! We kunnen op tijd aan boord en vertrekken ook op tijd. De beenruimte is oké en de verzorging onderweg is prima, genoeg te eten en drinken en men is vriendelijk.
Na een vlucht van ca. 9,5 uur landen we in Atlanta, Georgia. Het is hier nu 13.50 uur. We zijn op zich snel door de douane, alleen de via internet ingevulde ESTA Application formulieren worden niet geaccepteerd. We kunnen dus alsnog de groene kaarten invullen! We hebben ruim de tijd om wat rond te kijken en wat te eten en we vinden zelfs een rookhok! Ook hier vertrekken we weer op tijd en na ca. 1,5 uur landen in Miami. Koffers van de band en op naar Alamo om onze huurauto op te halen.
Hier aangekomen krijgen we te horen dat er geen Jeep Liberty beschikbaar is en dat er een Toyota RAV4 voor ons klaar staat. Nou…..dat dachten we niet, in de VS willen we in een jank rijden en niets anders! Na wat heen en weer gepraat, waarbij we eerst een Hummer krijgen aangeboden voor $ 35,00 per dag extra, komen we uit op een leuke auto. Ze had een Jeep Grand Cherokee voor ons tegen een kleine bijbetaling. Na de formulieren te hebben getekend, ging zij de auto voor ons halen. Toen ze terug kwam, zei ze alleen maar: “ik heb nog iets leukers voor jullie” en weg was ze. Er stond een hele dikke Chevrolet Tahoe uit april 2008 voor onze neus!
Onze huurauto, Chevrolet Tahoe
Echt een te gekke wagen, rijd heerlijk na wat opstartproblemen. Waar zit alles, dat laten ze je nooit zien! Maar, na even te hebben gekeken, rijden we weg en gaan richting ons hotel, het Dorchester, in Miami South Beach. We hadden de TomTom ingesteld en dat werkte perfect. We reden er zonder problemen naar toe. Ingecheckt, koffers op de kamer gegooid en eerst even wat gaan drinken in de bar die we al hadden ontdekt. Eerste indruk van het hotel was goed, nette kamer en ligging was ook leuk. Na een paar drankjes zijn we afgetaaid, toch wel stuk van de reis en de korte nacht ervoor.
Miami (22ºC-28ºC)
Vroeg wakker en toen we naar buiten keken, zag het er ietwat bewolkt uit maar wel zonnig. Even koffie gedronken en daarna op pad gegaan. In Miramar hebben we een big breakfast gegeten bij de McDonald, dat is toch zo lekker! Daarna doorgereden naar de ATA Flight School in Hollywood. We maken vandaag omdat we 25 jaar getrouwd zijn, een rondvlucht over Miami, de Grand Miami Air Tour die we via Viator Tours hebben geboekt. Na wat formulieren te hebben getekend, konden we het vliegtuigje in en gingen we met de piloot en co-piloot richting de startbaan.
Het vliegtuigje van onze rondvlucht
Eenmaal in de lucht bleek dat het weer ontzettend was opgeklaard, het was heel erg helder en we konden daardoor erg ver weg kijken. De piloot was geboren en getogen in Miami en hield erg veel van zijn stad. Hij voorzag ons van hele enthousiaste verhalen over alles wat er beneden ons te zien was. We vlogen o.a. over de kustlijn van Miami en South Beach en over Key Biscayne. Het was een geweldige ervaring in zo’n klein vliegtuigje. Na een uur landen we weer veilig en wel.
Kustlijn Miami
We zijn vervolgens even terug naar het hotel gegaan om wat spullen op te halen, kaarten en boek over Miami en toen zijn we eerst naar het Holocaust Memorial gegaan. Het Holocaust Memorial is een monument, ontworpen door Kenneth Treister in 1990, ter herdenking aan de zes miljoen joden die in de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen. Je komt o.a. door een gang ‘The Lonely Path’. Deze donkere ‘tunnel’ laat zonlicht door. In de tunnel hoorde je kinderstemmen heel zachtjes liedjes van de Holocaust zingen. Dat gaat door merg en been! Aan het einde van de tunnel zie je een beeld van een huilend kind die haar/zijn armen naar je toe strekt. Het is een klein onderdeel van een zeer indrukwekkend monument.
Holocaust Memorial, huilend kind
Het monument is een hand die in de lucht klauwt en daaronder rijst een kluwen uitgeteerde, kronkelende lichamen op in een kolom die eerst een pols en hogerop de hand wordt die naar redding grijpt. Nog nooit zijn we zo gegrepen door de beelden die daar stonden, emoties gevangen op de gezichten van de beelden….! Op het eromheen liggende wandelpad lees je de namen van omgekomen joden waaronder Anne Frank wier woorden er zijn ingegrift: ‘…. ondanks alles geloof ik dat de mens in wezen goed is’. Ik kan persoonlijk wel eens moeite hebben om dit te geloven als je ziet wat er tegenwoordig allemaal gebeurt en waar mensen toe in staat zijn!
Holocaust Memorial
Op Washington Avenue hebben we even gekeken waar Miami Ink zit, een tattoo shop die Ami met vier vrienden heeft geopend. Hier zend Discovery Channel een serie over uit. We dachten als we hier dan toch zijn dan even kijken waar ze zitten! De zaak die bekend is van tv, was niet meer de tattoo studio. Ze verkochten hier nu T-shirts e.d. De tattoo shop was verhuisd naar een paar panden verderop. We zagen helemaal geen bekenden, behalve dan op een foto die in de etalage stond. Toen we alweer richting auto liepen, zagen we ineens Darren lopen op straat. Hij liep druk te bellen dus we konden hem niet aanspreken maar ja, toch geinig!
Miami Ink
Washington Avenue is al onderdeel van het Art Deco district wat we nu wat beter gaan bekijken. Het Art Deco district beslaat een gebied van zo’n 2,5 km2. Het was de eerste 20e-eeuwse wijk die -in 1979- als geheel op het National Register of Historic Places werd geplaatst. De grootste concentratie art deco gebouwen in de wereld, pocht South Beach. Er staan er zo’n 400, als woonhuizen, hotels, winkels of theaters.
Meerdere stijlen art deco zijn te onderscheiden, zoals: stroomlijn, klassiek-modern en nautisch. De nautische art deco is te herkennen aan railingen van ronde buizen en aan ramen in de vorm van patrijspoorten. Deskundigen noemen de Miami Beach art deco met haar ‘fun-in-the-sun’ motieven trouwens liever ‘tropical deco’. Veel gebouwen zijn halverwege de jaren tachtig gerestaureerd. De gebouwen met hun art deco motieven met pastelkleuren: flamingoroze, zeegroen en zonnegeel, zijn een trekpleister voor modefotografen, filmers en vakantiegangers. Onze camera’s hadden het er inderdaad maar druk mee!
De beroemde Ocean Drive met zijn witte zandstranden, bruisende nachtleven, vele restaurants, straatcafé’s en beroemde designwinkels, wordt natuurlijk ook even bezocht. Zoals bij zoveel stranden, o.a. in Californië, kun je hier genieten van de nodige excentriekelingen, macho’s, sportievelingen e.d. En ook hier staan allerlei hotels en huizen in art deco stijl zoals het Casa Casuarina, het huis waar van 1992 tot zijn dood in 1997 Gianni Versace woonde.
’s Avonds hebben we gegeten bij een hele leuke diner. Het is de 11th Street Diner aan Washington Avenue. Deze diner is gehuisvest in een originele Art Deco Dining Car die in 1948 is gebouwd. De diner heeft 44 jaar in Wikles Barre in Pennsylvania gestaan en is in het begin van de jaren ’90 naar Miami verhuist. Na enkele maanden van restauratie opende de diner op 11 september 1992 haar deuren en in sindsdien een goedlopend etablissement. We hebben hier heerlijk gegeten en konden zelfs lekker buiten zitten! Terug in het hotel hebben we nog wat gedronken buiten op het terras bij de enorme Mangrove boom die daar staat, een zeer indrukwekkend exemplaar!
11th Street Diner
Miami – Key West (24ºC-27ºC)
We zijn al weer vroeg op pad, we gaan vandaag naar Key West. Het weer is niet echt geweldig, het is een beetje miezerig. Bij een tankstation hebben we een kop koffie gehaald en daarna gingen we de US 1 op. Dit is een weg die helemaal doorloopt naar Key West. De weg loopt op een gegeven moment al langs de Everglades en we zien hier en daar borden staan: Gator Crossing! Helaas mochten we niet meemaken dat er zo’n prehistorisch dier over de weg kroop! Het is een hele mooie weg waar je heel regelmatig een azuurblauwe zee aan beide zijden ziet.
Gator Crossing
De weg voert ons over 42 bruggen waarvan de langste de Seven Mile Bridge is. De oude en de nieuwe brug doorklieven het water, een geweldig gezicht! De oude brug is de bekende brug met de stukken er uit, uit o.a. een James Bond film en de film ‘True Lies’ met Arnold Schwarzenegger. Deze brug, die over 546 betonnen pijlers loopt, werd ten tijde van de opening als achtste wereldwonder beschouwt. De brug werd in 1982 vervangen door een nieuwe, bredere brug. Bij Sugarloaf Key trapte Willem ineens op zijn ho-ijzer, hij zag dolfijnen zwemmen. Omgekeerd en de auto snel onder aan de brug op een grasveld neergezet. En ja hoor, een hele familie dolfijnen zwom voorbij, echt kicken! Fotograferen is moeilijk maar we hebben ze in ieder geval heel goed kunnen zien.
In de namiddag arriveren we op Key West en checken in in ons hotel, het Southernmost Hotel. Dit hotel is een aanrader, mooie kamer beneden, alles ziet er heel goed onderhouden en schoon uit. Beetje rondgekeken en toen even opfrissen voor het eten. Toen we weg wilden gaan om te eten, kon dit niet echt! Waarom dan niet denkt men nu, nou het regende keihard en het stormde ook behoorlijk. Als je één tel buiten was, dan was je gelijk verzopen. We zijn eerst maar wat gaan drinken in de Tiki bar van het hotel. Dit lag ook wel buiten maar er was in ieder geval een dak boven. We hoopten dat het snel minder zou worden want we hadden eigenlijk best trek.
Het werd echter maar niet minder en op een gegeven moment zijn we maar naar de auto gerend en naar het restaurant van het hotel wat een paar honderd meter verderop lag toe gereden. Het restaurant lag op het strand en Willem is bijna naar binnen gereden maar helemaal droog kwamen we toch niet binnen! Het weer was echt vreselijk, de palmbomen lagen bijna horizontaal in de wind, de regen kwam met bakken uit de hemel en de straten stonden in no-time blank. Zelf de locals stonden te kijken van ‘what’s happening?’ terwijl die toch wel wat gewend zijn. We hebben heerlijk gegeten, wel wat rumoerig hoor met die harde wind, maar ook wel spannend. We zijn daarna terug naar het hotel gegaan en maar vroeg gaan slapen want je kon verder weinig doen met dit weer.
Key West (21ºC-26ºC)
In alle vroegte al weer wakker, dat heb je als zo je vroeg gaat slapen. Het is nog steeds bewolkt en af en toe regent het een beetje, er was vandaag 70% kans op regen! Eerst bij de zee foto’s gemaakt van naar vis duikende pelikanen en het Southernmost Point. Hier staat een enorme boei, een markering die al heel wat camera’s heeft doen klikken. Het is vanaf dit punt nog maar 90 Mile naar Cuba. Het begon weer te regenen en we zijn daarom eerst maar gaan ontbijten bij een heel leuk zaakje in Duval Street. Heerlijke verse croissants met marmelade, koffie, jus d’orange en Willem een uitsmijter. Was een erg lekker begin van de dag!
Pelikaan bij het Southernmost Point
We hadden gezien dat er een vlindertuin was schuin tegenover ons hotel en we besluiten hier een kijkje te gaan nemen. Nou, zeker de moeite waard! Prachtige vlinders, heel veel soorten, ook veel tropische planten en vogels. Willem had vlak na binnenkomst een lifter, een enorme vlinder hing aan zijn T-shirt en wat hij ook deed, het beestje bleef gewoon zitten! Willem moest uiteindelijk de vlinder wegjagen door toch wel erg te bewegen. Je moest bij het verlaten van de kas uitkijken voor ‘hitchhiking butterfly’s’ dus laten zitten was ook géén optie!
Vlindertuin
Daarna zijn we even op jacht gegaan naar een verloopstekker. Heel slim van ons maar we hadden de verkeerde meegenomen. Bij Radio Shack vonden we er uiteindelijk één gelukkig. Lastig als je geen batterijen kunt opladen, fotografeert zo moeilijk! Met de auto al een beetje rond gereden in Key West. Inderdaad een leuk, tropisch aandoende plaats. Dit komt door de leuke kleurige huizen, allerlei pasteltinten zijn gebruikt wat erg zonnig en tropisch aandoet. We zijn even wezen kijken bij de haven, hier was een leuke ‘harborwalk’ gemaakt. Een houten loopbrug die om de restaurants en barretjes langs de zee liep. Zag er erg gezellig uit en het zal ’s avonds zeker een gezellige drukte zijn hier.
Terug in het hotel snel wat batterijen in de opladers gegooid en toen weer op pad. Ondanks de 70% kans op regen, was het nu stralend mooi weer. We zijn Duval Street afgelopen wat een aardige tippel is. Met af en toe een tussenstop bij een leuk winkeltje zijn we helemaal doorgelopen naar Mallory Square. Dit plein is bekend doordat hier iedere avond de viering van de zonsondergang plaats vindt. Drommen inwoners en toeristen verdringen elkaar bij de haven. Jongleurs, vuurspuwers, doedelzakspelers en mensen van elastiek vertonen hun kunsten en er worden zelfgemaakte spullen verhandeld. Als de zon ondergaat, gaat dit zelfs ‘typisch Amerikaans’ gepaard met applaus!
Weer helemaal teruggelopen naar het hotel en na een beetje opfrissen eerst wat gaan drinken in de Tiki bar. Die ging al vroeg dicht dus toen zijn we weer Duval Street ingelopen en hebben daar bij een bar, waar we goede muziek uit hoorden komen, nog wat gedronken. Er was een live optreden van Gerd Rube. Het klonk heel goed, hij zong een aantal covers van bekende artiesten en ook wat eigen repertoire. We hebben een cd gekocht van hem. En toen weer terug naar het hotel, we hadden ondertussen geen voeten meer. Nog een eindje doorgelopen en even bij het strand gekeken en in het Beach Café nog een laatste drankje gedronken voor we dag weer afsloten.
Duval Street
Key West – Florida City (22°C-14°C)
Vandaag rijden we op ons gemak naar Florida City. We stoppen onderweg vaak bij allerlei plekken langs de zee. Gewoon lekker een beetje rondneuzen en mooie foto’s maken. Het is wel zonnig vandaag maar er staat nog een straf windje! Bij één van de vele bruggen zagen we bij een paar vissers, een hele aparte mooie vis. Geen idee wat het was maar het was een bol en kleurig exemplaar, een soort kogelvis! De oude bruggen worden hier trouwens zeer veel gebruikt door vissers. En als er géén vissers op staan dan zitten er hele kolonies vogels op!
Kogelvis?
In de namiddag komen we aan in Florida City, een boerenstadje wat verbluffend nieuw aandoet. Het werd in 1992 nagenoeg van de kaart geveegd door de wervelstorm ‘Andrew’. Sindsdien wordt er driftig gebouwd wat een stadje niet altijd mooier maakt. Maar je moet er door heen, het is de poort naar de Everglades. We gaan eerst naar de Wal*Mart wat boodschappen doen. Daarna checken we in bij ons hotel, de Econo Lodge. De kamer ziet er goed uit zo op het eerste gezicht.
We gaan eerst maar eens een beetje rondkijken. Bij de Home Depot, een enorme doe-het-zelf zaak waar we nog nooit geweest waren, hebben we een aantal Purdy’s gekocht voor een fractie van de prijs die je er in Nederland voor betaalt. Een Purdy is een professionele kwast voor schilders. Willem was helemaal happy! ’s Avonds hebben we gegeten bij Applebee’s. Een hele leuke zaak die we ’s middags al hadden zien liggen en het eten was voortreffelijk.
Florida City – Naples (14°C-23°C)
Na een continental breakfast zijn we op pad gegaan. We gaan richting de Everglades vandaag. We rijden eerst naar de Alligator Farm die ca. 12 miles van de Everglades af ligt. We maken hier een Airboat toer en dat was een privé tochtje, we waren de enige twee bezoekers op dat moment. Was echt heel erg gaaf, we gingen niet zo heel hard en konden alles heel goed bekijken. We hadden met onze gids afgesproken dat hij het rustig aan zou doen want het was nogal fris en hij wilde ons niet nat maken. We hebben alligators, veel vogels en zelf een varaan gezien. De varaan was hier ooit neergezet door iemand die hem niet meer thuis wilde hebben en wonder boven wonder, leeft het dier nog steeds.
Airboat tour
De Airboat maakte best veel lawaai zelfs als die langzaam vaarde. We hadden bescherming gekregen voor ons gehoor en op een gegeven moment zei onze gids dat we die op moesten zetten. En toen ging hij wel even wat harder! We zagen hier en daar ineens groepen vogels opschrikken en wegvliegen. Hij maakte geen scherpe bochten, wat normaal wel gedaan wordt, en we kwamen droog weer aan bij ons vertrekpunt. Leuke ervaring was dit!
Toen we weer aan land waren, kregen we te horen dat over enkele minuten een snake show zou starten. We gingen daar heen en ja wel…..we waren hier wel met z’n vieren. Het was echt heel erg stil hier, niet te geloven want het was een hartstikke leuk park. Misschien kwam het omdat het nog erg vroeg was. Maar goed, als je met zo weinig mensen bent, ben je al snel de klos om ergens aan mee te doen. En ja hoor, ik was de laatste die was gaan zitten dus ik mocht direct naar voren komen.
De man die de show opvoerde, haalde uit een kist een zak en ik moest daar iets uit halen. Ik ben niet echt een fan van slangen dus vond het eerst best wel eng. Toen dacht ik, het zal zeker geen kwaad kunnen dus vooruit maar. Ik haalde er een vrij kleine slang uit, voelt koud en heel glad aan. Hierna moest de andere vrouw naar voren komen en die kreeg een enorme slang om haar nek. Willem en ik hebben die slang ook om onze nek gehad, moet zeggen dat ik dit helemaal niet eng vond. Het was alleen een flink gewicht! Na nog een beetje rond gelopen te hebben zijn we het park weer uit gegaan. We gaan nu naar het Everglades National Park.
Nieuwe ketting?
Het Everglades National Park is de grootste subtropische wildernis van de Verenigde Staten en beslaat zo’n 5.662 vierkante kilometer. Het is sinds 1947 een Nationaal Park. In feite is het een 150 kilometer brede rivier, die ontspringt in het stroomgebied van de Kissimmee River ten zuiden van Orlando. De rivier is heel ondiep, slecht een paar centimeter, en wordt op veel plaatsen bedekt door groene moerasgrassen. Hieraan heeft het ook de bijnaam ‘River of Grass’ te danken. Er is hier sprake van een uniek ecosysteem door de benedenstroomse vermenging van zoet water met het zoute water uit de Golf van Mexico en Florida Bay. Er komen mede hierdoor in het park veel zeldzame vogels en andere dieren voor, waaronder de Amerikaanse alligator.
We rijden eerst naar het Visitor Center wat meteen voorbij de ingang ligt, het Ernest F. Coe Visitor Center. We kijken hier voor een plattegrond en verdere informatie over het park. Vervolgens rijden we door naar het Royal Palm Visitor Center van waaruit we een paar korte trails gaan lopen. De bijzonderheden van dit park zijn niet vanuit de auto te bezichtigen. Wil je iets zien van dit park dan is de enige mogelijkheid om dit via het water en/of de bospaden te doen!
Wat erg opvallend was in het gehele park, was dat er een heleboel bomen onder het “Spaanse Mos” zaten. Spaans Mos (Tillandsia usneoides) is geen mos maar een bloeiende plant uit de bromeliafamilie die aan boomtakken hangt. De plant komt voor in gebieden met een hoge relatieve luchtvochtigheid. Spaans Mos kan soms wel een lengte van 1-2 meter bereiken. Het is een epifyt (planten die op andere planten groeien zonder hieraan voedsel te onttrekken) zonder wortels die via de bladeren water en voedingsstoffen (vooral calcium) uit de lucht en uit regendruppels opneemt. De plant is hierdoor wel erg gevoelig voor luchtvervuiling. Spaans Mos plant zich voort door stukken plant die wegwaaien of door vogels worden meegenomen en aan een andere boom blijven hangen.
Spaans Mos
We lopen eerst de Anhinga Trail, een populaire trail die zijn naam waarschijnlijk te danken heeft aan de opvallende Anhinga vogel. In dit moerassige gebied zie je een overvloed aan dieren: alligators, schildpadden, vissen en vele waadvogels (reigers, zilverreigers, en Anhinga’s). De Anhinga is makkelijk te herkennen, het is een watervogel van ca. 90 cm. groot, zwart van kleur en met een lange, slanke nek. De bijnaam van de Anhinga is “snakebird”. Het is fascinerend om te zien hoe deze vogels vissen vangen, hun prooi in de lucht gooien en vervolgens naar binnen slokken. We zien ook een paar keer een alligator, soms liggen ze gewoon vlak langs het pad waarover je loopt! In eerste instantie schrik je maar als je maar niet te dichtbij komt, is er niets aan de hand. Ze trekken zich niets van je aan en blijven gewoon stil liggen.
Anhinga Trail
Hierna bekijken we nog een ander soort gebied door de Gumbo-Limbo Trail te lopen. Dit pad kronkelt door een schaduwrijk, jungle-achtig gebied met gumbo-limbo trees, royal palms (koningspalmen), ferns (varens) en air plants. Je ziet ook orchideeën en houtachtige klimplanten. In de zomermaanden komen hier erg veel insecten voor maar gelukkig hebben wij er helemaal geen last van zo in december. Ik denk dat je hier aardig ‘lek’ gestoken kunt worden! Wel verhalen gehoord van mensen die ondanks dat ze zich goed hadden ingesmeerd met een insectenwerend middel, gewoon dwars door de kleren heen flink gestoken werden. In zo’n waterrijk gebied als dit, is dat ook onontkoombaar denk ik.
We gaan weer richting de auto want we willen nu via de 41 richting het Big Cypress National Preserve rijden om hier nog wat rond te gaan lopen. We rijden helaas verkeerd en voor we er erg in hebben zitten we op de 75, veel te hoog in het park en te ver fout gereden om weer terug te gaan. Daar hadden we ook geen zin in. Ach, weer een reden om nog eens terug te gaan. We rijden nu maar via de 75 door naar Naples waar we een hotel geboekt hebben.
Laat in de middag checken we in bij de Inn of Naples, leuk hotel zo op het eerste gezicht en we hebben een balkon. Na het inchecken eerst even lekker op ons gemak wat gedronken op ons balkonnetje en daarna even lekker opgefrist voor we gaan eten. We eten vandaag bij de Cheesecake Factory, echt voortreffelijk gegeten en het is ook een leuke zaak. We zien hier ook Macy’s liggen maar die is al dicht. Morgen voor we weg gaan nog maar even kijken.
Naples – Sarasota ( 19ºC-27ºC)
Na het ontbijt eerst even een lekkere strandwandeling gemaakt. Het is heerlijk rustig, niet te warm nog en het strand is hagelwit. Een zonnebril is hier echt geen overbodige luxe! Dit is zo’n heerlijk begin van de dag, die rust, warmte, het geluid van de zee! Hierna zijn we even bij Macy’s gaan kijken, ik wil namelijk fit flops hebben en had gezien dat ze in de USA goedkoper waren. Helaas hadden ze hier niet mijn maat, komen vast nog wel een andere zaak tegen. We gaan hierna op pad richting Sarasota.
Strand Naples
In Bonita Springs kwamen we weer een hele leuke diner tegen, Mel’s Diner. We hebben hier koffie gedronken, eigenlijk helemaal geen zin in maar alleen om de zaak wat beter te kunnen bekijken! Deze zaak leverde wel weer de nodige ideeën op. Mel’s Diner wordt MoWi’s Diner, het logo wordt een beetje aangepast maar blijft wel grotendeels gelijk. Ook een idee opgedaan voor sfeerverlichting op het plafond. Onze diner-hal thuis wordt steeds gaver!
Mel’s Diner
Vlakbij Fort Myers zagen we een Wal*Mart en stopten hier even voor wat boodschappen. Het blijft raar om bij deze temperaturen kerstafdelingen te zien maar ja, toch maar even kijken. We zagen hier een mini Wal*Mart en hebben deze meegenomen voor ons kerstdorp. Ook hebben we een aantal kerstsokken gekocht om de souvenirs voor de thuisblijvers in te doen. Via de US41, een mooie kustweg zijn we op ons gemak naar Sarasota gereden. We kwamen hier in de namiddag aan en na even zoeken vonden we een leuk hotel, de Holiday Inn Express. Leuke kamer, goede locatie en redelijke geprijsd.
Bij de receptie gevraagd of hier een goed steakhouse in de buurt was. We werden naar een nabij gelegen winkelcentrum verwezen waar een hele goede zaak zat volgens de receptionist. We zijn gaan lopen want het was redelijk dichtbij. Het was een cowboy steakhouse, de Longhorn. Een erg leuke zaak en weer, wordt bijna eentonig, heerlijk gegeten. Zo’n gegrilde steak zijn wij allebei echt heel erg gek op! Beetje langs de winkels gelopen en toen op ons gemakje weer terug naar het hotel.
Sarasota – Tarpon Springs ( 17ºC-24ºC)
Na een goed ontbijt hebben we uitgecheckt en zijn eerst weer even een strandwandeling gaan maken. Na een uurtje vertrekken we naar het Myakka River State Park. Dit staatspark is één van de grootste natuurgebieden in Florida, het is ca. 11.000 ha groot en strekt zich uit langs de Myakka River en het Upper Myakka Lake. Dicht opeen staande eiken, palm- en naaldbossen worden afgewisseld met stukken droge prairie, moerassen, drijfland en meren. Het is een bijzonder wildreservaat, er zijn hier meer dan 200 soorten vogels waargenomen waaronder kleine zilverreigers, blauwe reigers, ibissen, gieren en de meer bijzondere soorten zoals de visarend, Amerikaanse zeearend en de wilde kalkoen. Verder komen hier alligators, lynxen en herten voor.
Upper Myakka Lake
We hebben hier heerlijk rondgereden en gelopen en veel vogels, vooral bij het Upper Myakka Lake, en alligators gezien. Net na de middag gaan we weer verder. De plannen zijn iets gewijzigd, we zouden vandaag naar Clearwater gaan maar besluiten door te rijden naar Tarpon Springs en hier een hotel te zoeken. Tarpon Springs schijnt een erg leuk plaatsje te zijn en we willen even wat kleiners!
In de namiddag komen we aan in Tarpon Springs en na enig zoeken vinden we een leuke Bed & Breakfast, the Bavarian Inn. We kunnen kiezen uit verschillende kamers en nemen er één die beneden is. De kamer is netjes maar vol met allerlei prullaria en we hebben maar één bed, effe wennen hoor na al die luxe dubbele King of Queen bedden. Na ons geïnstalleerd te hebben, rijden we naar de Sponge Docks. Tarpon Springs is een centrum van Griekse cultuur, Griekse emigranten zijn hier aan het begin van de 20e eeuw naar toe gekomen aangetrokken door de rijke lokale sponsbedden.
Bed & Breakfast, The Bavarian Inn
Van de ruim 50 boten die er ooit op uit trokken om sponzen te vissen, varen er nu nog maar enkelen uit. Wel varen lokale sponsvissers nog uit met toeristen om een demonstratie te geven in traditionele duikuitrusting. Er zijn hier veel winkeltjes waar je sponzen kunt kopen van heel klein tot heel groot! Het ziet er wel heel gezellig en echt Grieks uit maar het is erg stil. Als hier wat meer leven in de brouwerij is, zal het best gezellig zijn. We kijken een beetje bij een aantal winkeltjes, drinken even wat en gaan daarna eten bij Mama Maria’s, een Grieks restaurant. Dat moest wel want iets anders zie je hier eigenlijk niet. De porties zijn behoorlijk groot maar het is wel lekker.
Tarpon Springs
Terug in de B&B gaan we lekker nog even op de veranda zitten. We worden aangesproken door een stel die ook uit Nederland komen. We hadden van de eigenaresse al gehoord dat die vlak na ons ingecheckt waren. Een hele tijd met ze zitten praten, af en toe onderbroken door de eigenaresse die gewoon onze conversatie onderbrak met allerlei nonsens. Bleek een beetje vreemde dame te zijn, ze kwam uit Duitsland maar woonde al lang in Amerika. Er was hier weinig goed volgens haar, ze vertoonde wel wat racistische trekjes vonden wij allemaal!
Tarpon Springs – Ocala ( 17ºC-24ºC)
Na een zeer goed ontbijt rijden we al weer vroeg weg. We gaan vandaag eerst naar Homosassa Springs. We zijn hier lekker vroeg en hebben dus ruimschoots de tijd om hier eens goed rond te kijken. Na het kopen van een toegangsbewijs, ga je eerst met een boot over de Pepper Creek, De creek is vernoemd naar de Indiaanse betekenis van Homosassa, dat is namelijk ‘waar wilde pepers groeien’. Het is hier al schitterend mooi en we zien al diverse watervogels.
Homosassa Springs, Pepper Creek
Aangekomen in het park, gaan we eerst richting het onderwater observatorium. We waren super benieuwd naar de manatees (zeekoeien) die hier zitten. Manatees zijn zoogdieren die al meer dan 50 miljoen jaar bestaan en worden vergeleken met de olifant. Dat komt waarschijnlijk door hun logge lijf en de snuit die uitloopt in een soort slurfje. Een volwassen manatee kan 2,5 tot 4,5 m lang en 200 tot 600 kg zwaar worden en leeft zowel in zoet als in zout water. In ideale omstandigheden kan een manatee wel 70 jaar oud worden. Helaas zijn die ideale omstandigheden er niet, manatees worden vaak verwond door boten en daardoor is deze diersoort ondertussen bedreigd.
Manatee
In Homosassa Springs worden gekwetste dieren verzorgd om daarna terug in de natuur uit te zetten. Helaas lukt dat niet altijd en er leven hier zes manatees die wegens opgelopen verwondingen niet meer in de natuur vrijgelaten kunnen worden. Daarnaast komen ook manatees hier die normaliter elders verblijven. Het warme water van de Homosassa Springs trekt ze aan. Een manatee heeft nagenoeg geen lichaamsvet en zodra de temperatuur van het zeewater afkoelt, zoeken ze de warmere binnenwateren op om te overleven. Helaas is het zo dat juist in de binnenwateren de manatees vaak verwond raken door boten.
In het onderwater observatorium wordt je getrakteerd op een geweldig gezicht op de in het water voortglijdende manatees en daarnaast ook ontzettend veel vissen. Een manatee kan wel 20 minuten onder water blijven maar moet daarna wel boven komen om te ademen. Het is echt onwijs gaaf om die kolossen in het water te zien. Toen we later richting de overige dieren liepen zagen we een rij manatees liggen. Als je niet zou weten dat het manatees zijn, leek het wel een rij rotsblokken!
We gaan Homosassa Springs Wildlife Park in. Ook hier is het zo dat gewonde dieren worden opgevangen en je vindt hier dus alleen dieren uit deze streek. Dat zijn o.a. flamingo’s, pelikanen, zwarte beren, vossen, Amerikaanse adelaars en uilen. Men probeert altijd om ze weer terug in de natuur te zetten maar helaas is dat niet altijd mogelijk. In ieder geval vonden wij dit park erg de moeite waard en zeker een aanrader! Wij zijn er ook door iemand anders op attent gemaakt en zijn hem hier ook heel dankbaar voor (bedankt Marc!).
Homosassa Springs, Wildlife Park
Halverwege de middag besluiten we maar eens verder te gaan. We rijden richting St. Augustine. In Ocala hebben we bij de Wal*Mart wat boodschappen gedaan en besloten toen dat we hier ergens een hotel zouden zoeken. We hadden eigenlijk geen zin meer om nog verder te rijden. We vonden een Best Western, mooie kamer, roken, helemaal goed! Na even opfrissen gaan we naar de Paddock Mall en jawel…. hier hadden ze bij Macy’s wel fit flops in mijn maat! Bij American Eagle hadden ze een leuke aanbieding, 2e shirt voor de helft van de prijs dus maar allebei een leuk shirtje gekocht.
We zijn ’s avonds gaan eten bij het Outback Steakhouse. Dat kennen we wel van andere plaatsen en ook hier was het erg goed. We zagen hier weer eens hoe belangrijk een fooi is! Aan de tafel achter ons zat een stel en die hadden vrij lang moeten wachten. Ze hadden uiteindelijk hun eten eerder dan wij en waren ook eerder weg dus mochten niet klagen. Ze hadden geen fooi achter gelaten en de ober liep echt flink te mopperen. Hij liet overduidelijk merken dat hij dit niet kon waarderen. Zou ik ook weer niet zo doen maar ja, het geeft wel aan dat men er hier echt op rekent!
Ocala – St. Augustine (13ºC-14ºC)
Na het uitchecken zijn we eerst een big breakfast gaan eten bij de Mac. We rijden vandaag naar St. Augustine en hebben een hele mooie weg door het Ocala National Forest. Dit is de eerste keer deze vakantie dat we een beetje het “Remy alleen op de wereld gevoel” hebben. Het is hier heel rustig en we komen weinig verkeer tegen, heerlijk!! Bij Palatka zien we een water en stoppen we even om de benen te strekken. We zien hier ook een monument ter nagedachtenis aan vermisten van onderzeeboten, het is een flinke torpedo.
Palatka
Vroeg in de middag komen we aan in St. Augustine. We zoeken eerst een hotel en zien hier het Best Western Spanish Quarter liggen. Na even gekeken te hebben op de kamer, hebben we deze genomen. Spullen gedropt en toen zijn we weer lekker gaan lopen. Je kon hier ook wel een trolley bus nemen maar genoeg gezeten, even in de benen!
St. Augustine heeft twee bloeiperiodes gekend. De eerste was tijdens de 235 jaar durende heerschappij als hoofdstad van Florida na de Spaanse landing in 1565. Dit maakt de stad de oudste permanent bezette Europese vestiging in Noord-Amerika. In de tweede bloeiperiode, toen een eeuw geleden Henry Flagler zijn spoorweg had aangelegd en er hotels had gebouwd, stond het bekend als de ‘Rivièra van de Amerika’s”. Beide periodes zijn in St. Augustine te herkennen, dankzij de alleen voor voetgangers bestemde straten en zijn mooie ligging met uitzicht over de Matanzas Bay.
St. Augustine
We lopen eerst naar het Castillo de San Marcos. Dit is een fort in de vorm van een ster. Het fort heeft meer dan 300 jaar St. Augustine bewaakt. De 4 m dikke muren zijn tussen 1672 en 1695 opgetrokken en gemaakt van coquina, taai schelpkalksteen. In 1740 noemde een Britse generaal het “het sponzen fort” omdat zijn kanonskogels het niet konden doorboren. In grote lijnen ziet het fort er nog net zo uit als in de 18e eeuw.
Castillo de San Marcos
We maken vervolgens een wandeling door het oude St. Augustine. Je loopt hier door hele smalle straatjes waar geen auto’s rijden. Er staan hier veel oude huizen, sommige gerestaureerd en andere niet. Het Oldest House, bekend als het Gonzáles Alvarez House, werd omstreeks 1723 gebouwd en is nu een museum dat gewijd is aan de sociale geschiedenis van het stadje vanaf de Spaanse tijd en de korte Britse overheersing.
We lopen hierna terug richting ons hotel want we hadden aan de overkant van de weg “Ripley’s Believe It or Not” Museum gezien en wilden hier nu eens gaan kijken. Wel vaker gezien maar nog nooit geweest. Robert Ripley, een beroemde cartoontekenaar maar daarnaast ook ontdekker, reporter, avonturier, illustrator en verzamelaar van vreemde objecten, is een man die zijn leven leidde volgens een door hem zelf gecreëerde uitspraak: “Believe It or Not”. Tijdens zijn vele reizen naar de Oriënt en India en zijn grootste favoriet China, verzamelde hij allerlei vreemde souvenirs. Deze werden later een onderdeel van de collectie die nu in één van zijn vele musea te bekijken zijn. Leuk om een keer gezien te hebben!
“Ripleys Believe It or Not” Museum
We hadden niet zoveel honger en hebben een simpele hap genomen vandaag en zijn vervolgens terug naar het hotel gegaan en vroeg onder de “wol” gegaan.
St. Augustine – ? (11°C-23°C)
We zouden vanaf St. Augustine doorrijden naar Orlando maar hebben een dag over en we kijken dus wel waar we vannacht neerstrijken! We gaan in ieder geval onderweg bij Daytona Beach kijken. Na de kaart te hebben bekeken, besluiten we de A1A te nemen, een weg die vlak langs de zee loopt. Veel gestopt onderweg en het strand opgegaan. Het was fris maar wel heel lekker. Opvallend is dat de stranden er aan deze kant van Florida heel anders uitzien. Zo wit en fijn als het zand aan de andere kant was, zo bruin en grof (lijkt wel fijngemalen schelp) is het aan deze kant. Vroeg in de middag zijn we in Daytona Beach en natuurlijk gaan we even het strand op met onze wagen.
Daytona Beach
Op dit strand werden op het harde zand ooit snelheidsrecords gebroken en ook nu nog zijn de brede, vlakke standen hard genoeg voor autoraces. De races zijn echter verplaatst naar de wereldberoemde International Speedway waar we ook even gaan kijken. Er zijn nu geen races maar we kunnen wel een tour maken over de baan en doen dit dus om een beter beeld te krijgen. Het is echt ongelooflijk hoe schuin de baan af en toe is. De minimum snelheid is 90 miles per uur om op de baan te blijven volgens de gids. Het stadion is enorm groot en biedt plaats aan ruim 110.000 mensen. Leuk om gezien te hebben en weer een stukje van de Amerikaanse cultuur dat we nog niet gezien hadden geproefd.
Daytona International Speedway
We rijden verder richting Titusville en we komen onderweg weer zo’n leuke kleine car meeting tegen. Natuurlijk even rond lopen kijken en weer wat aardige exemplaren op de foto gezet. We vervolgen de A1A maar hebben zo ondertussen geen idee meer waar we zitten. Het begon al te schemeren en we zien een hotel liggen, een Holiday Inn. We dachten, zal wel duur zijn maar gaan maar even vragen hoe duur! Het bleek dat we voor een hele leuke prijs een kamer konden krijgen omdat het hotel op dit moment gerenoveerd werd en ze om 08.00 uur ’s ochtends met het werk starten. Kon ons niet schelen want dan zijn we toch al wakker. Ze heeft ons een kamer gegeven op de 7e verdieping aan de zeezijde.
We kwamen boven en we waren zeer aangenaam verrast! We kwamen binnen in een soort halletje met een gang die twee kanten opging. Licht aan en inspecteren maar! Naar links lag een hele grote badkamer met alles er op en er aan en naar rechts kwam je eerst langs een grote slaapkamer en daarna in een woonkamer met een keuken erin. We hadden ook een groot balkon met zeezicht. Helemaal top! Eerst even lekker wat zitten drinken op het balkon. Heerlijk dat geluid van de zee op de achtergrond. Hier zouden we het best langer uithouden hoor, “no problem”.
Zeezicht
Na een beetje opfrissen lopen we naar beneden naar de receptie. Ze vroeg of ze ons goede kamer had gegeven wat wij volmondig beaamden. We vroegen of ze ons kon vertellen waar we hier een lekkere steak konden eten en ze verwees ons naar een zaak in het winkelcentrum vlakbij. Daar moesten we ook langs gekomen zijn toen we hierheen reden volgens haar. We keken nogal glazig denk ik want ze vroeg ons of we wisten waar we waren, nou nee dat was dus niet het geval! We waren in New Smyrna Beach. We zeiden tegen haar dat we vanaf Daytona Beach een kustweg hadden gereden tot dit hotel en geen plaatsnaam hadden gezien om iets minder dom over te komen. Dat werkte wel gelukkig!
Holiday Inn, New Smyrna Beach
Maar goed, het winkelcentrum zagen we liggen vanaf ons hotel dus we zijn lekker gaan lopen. Het is het New Smyrna Steakhouse en het was een gezellige zaak en we hebben heerlijk gegeten. Nog even bij wat winkels rond lopen kijken en daarna op ons gemak teruggelopen en nog een hele tijd op het balkon gezeten.
New Smyrna Beach – Orlando (24°C-26°C)
Na eerst lekker koffie te hebben gedronken op het balkon, veel pelikanen voorbij zien vliegen, checken we uit en lopen eerst nog even een stuk over het strand. We rijden daarna naar het winkelcentrum en doen wat boodschappen bij de Publix. Vervolgens gaan we op weg naar Titusville naar het John F. Kennedy Space Center. Er zijn geen lanceringen op dit moment helaas. Hier aangekomen hebben we alleen even wat raketten op de foto gezet en een spaceshuttle maar zijn niet naar binnen gegaan. We vonden de toegangsprijs een beetje hoog voor iets wat ons niet echt heel erg boeit.
John F. Kennedy Space Center
We besluiten nog een eindje richting Cape Canaveral te rijden en we zagen hier een alligator en een schildpad in het wild. Blijft vreemd om een alligator gewoon in het wild langs een watertje te zien liggen! We zien een weg naar Orlando en rijden die in. Halverwege de middag zijn we bij ons hotel in Kissimmee, het Best Western Lakeside. We hebben een kamer beneden, een nette en ruime kamer. We installeren ons en besluiten om nog even naar de Old Town te gaan.
Die kom je in Nederland niet langs de weg tegen…
De Old Town van Kissimmee is een gezellig winkelcentrum waar iedere zaterdagavond Amerikaanse oldtimers door de straten rijden. Helaas zijn we hier niet op een zaterdag maar goed, het zag er toch heel leuk uit hier. Allemaal kleine, aparte winkeltjes en hier en daar stonden leuke Amerikaanse auto’s te pronken en ook hier alles al volop in kerstsfeer. De auto stond geparkeerd bij een Flea Market en we hebben hier ook nog even rondgekeken. Het was een behoorlijke markt met meer dan 250 kramen. Een soort zwarte markt in Beverwijk idee.
Old Town Kissimmee
We zijn weer richting het hotel gereden en hebben daar in de buurt een restaurant gezocht. We zagen een Outback Steakhouse en zijn daar gaan eten. Terug in het hotel, koffie gehaald in de General Store en daarna gaan internetten om het thuisfront een update van onze belevenissen te geven voor we weer op één oor gingen.
Orlando (22°C-26°C)
Vroeg op vandaag en ook vroeg op pad! We gaan vandaag naar Sea World. We hebben thuis al online kaarten gekocht en geprint dus aangekomen bij het park, kunnen we heel snel naar binnen. We pakken een plattegrond en bekijken eerst hoe we het beste kunnen lopen. In dit park mag je niet roken maar er wordt wel rekening gehouden met rokers, er zijn op allerlei plaatsen rookplekken gemaakt, heel prettig voor ons rokers! Op de plattegrond staan ook de tijden waarop de diverse shows beginnen. Hier moeten we een beetje rekening mee houden om vooral niets te missen!
Sea World
We komen eerst langs de roggen in Stingray Lagoon en kopen wat sardientjes om ze te voeren. Nou, dat is heel apart en als je niet luistert naar de uitleg ook heel moeilijk. Je houdt zo’n visje voor ze en denkt waarom happen ze nu niet, je ziet wel hun bek open en dicht gaan denk je. Dat is dus niet zo, dat is een kieuw die je ziet. Hun bek zit veel verder naar beneden en je moet dus je hand tot je pols in het water steken, willen ze het visje kunnen pakken. Erg apart!
Er is ontzettend veel te zien in Sea World naast de bekende dolfijnen en orka’s. Er is o.a. Manatees: The Last Generation?. Hier ontdek je dat er van Florida’s lieftallige, maar bedreigde lamantijnen of zoals wij ze noemen zeekoeien, er misschien geen 2000 meer in het wild leven. Sea World is één van de instanties die er alles aan doen om gewonde en zieke dieren te laten herstellen en terug te zetten. Dan heb je Penquin Encounter, hier zie je diverse soorten pinguïns en hun alk-neven (papegaaiduikers en zeekoeten). In Terrors of the Deep maak je een wandeling langs koraalrif-aquaria, bewoond door op de loer liggende murenen, barracuda’s en andere jagende gasten uit de diepzee. We zien hier naast het voor ons welbekende zeepaardje ook voor het eerst van ons leven een zeedraak, echt geweldig maar niet goed op de foto te krijgen helaas.
“Penquin Encounter”
Verder zie je in dit park o.a. zeehonden, Californische oorrobben, Zuid-Amerikaanse zadelrobben, zeeotters, ijsberen, heel veel soorten vogels, schildpadden en in Clydesdale Hamlet ook nog enorme Schotse Clydesdale trekpaarden. Deze trokken vroeger de bierwagens waarvan hier ook een paar fraaie exemplaren staan. En hier kun je een gratis biertje halen! Het park is eigendom van Anheuser-Busch, de grootste bierfabrikant van de VS. In het Hospitality Center kun je gratis proeven en zelfs iets meer te weten komen over bier.
Anheuser-Busch
De shows hebben we tussen alles door bezocht maar som ik hier even allemaal op. De eerste show die we bekijken is in het Sea Lion & Otter Stadium met zeeleeuwen, de tweede is in het Shamu Stadium met orka’s en de derde is in Whale & Dolphin Stadium met dolfijnen. De show met de zeeleeuwen is vooral erg amusant en heet “Clyde & Seamore Take Pirate Island”. Een show met clowns, twee zeeleeuwen en er komt ook nog een zeeotter langs die een schatkaart steelt. De show met de orka’s was spectaculair en als je op de eerste veertien rijen (de ‘soak zone’) zat, erg nat! Het is verbazingwekkend om die grote zwart-witte killerwhales zo hoog boven het water te zien springen en slaan met hun staarten tot iedereen in de ‘zone’ door en door nat is. De show met de dolfijnen was ook heel gaaf, wat een sprongen kunnen die toch maken! Ik blijf het ook prachtig vinden om de band tussen trainer en dolfijn te zien, die is heel hecht.
“Shamu Stadium”
We gaan hierna naar Dolphin Cove. Je kunt hier vis, die overigens aardig duur is, kopen om de dolfijnen te voeren. Maar dat doen we natuurlijk wel even en het was echt ontzettend gaaf. Ze eten de sardientjes uit je hand en een paar keer kon ik ze ook heel goed aaien. Ik kreeg er gewoon een brok van in mijn keel, ik was oprecht ontroert. Wat een prachtige dieren zijn dit toch en als ze je zo aankijken, smelt je gewoon. Tenminste ik wel! Dit was een perfecte afsluiting van een geweldige dag!
“Dolphin Cove”
We waren hier voordat het park openging en verlaten het park pas vlak voor sluitingstijd. Een lange dag maar het was zeer zeker de moeite waard. Terug in het hotel alvast een koffer her-ingepakt en daarna zijn we gaan eten bij TGI-Friday’s. Lekker en op ons gemak gegeten. Terug in het hotel de tweede koffer te grazen genomen en na even een lekkere douche, pitten! Morgen weer richting Nederland.
Zonsondergang, Sea World
Orlando – Amsterdam (23°C)
Toen we naar buiten keken vanochtend dachten we, nou lekker weertje! Het was grijs en erg bewolkt en het regende ook. Niet zo heel erg om weg te gaan! We doen rustig aan, drinken op ons gemak koffie en gaan dan maar uitchecken. We gaan richting Orlando Int. Airport maar eerst naar Alamo om de auto terug te brengen. Alamo snel gevonden en auto inleveren ging zoals gebruikelijk weer heel snel. We moesten vervolgens naar Terminal B om in te checken. Het was een Self Check Inn waar we een beetje hulp kregen van een hele aardige douanier. Koffers werden niet gewogen en zo door gedaan, gelukkig maar want ze waren zeker te zwaar volgens ons!
We hebben een beetje bij de winkels lopen kijken, koffie gedronken, wat te eten gehaald en zijn af en toe nog even naar buiten gegaan voor een sigaretje. Het is nog steeds grijs en grauw en het regent aan één stuk door! We zijn vervolgens door de douane gegaan en konden toen ook vrij snel aan boord voor onze vlucht naar Atlanta. De vliegtijd is 1 uur en 15 minuten. Hier hebben we wat tax-free artikelen gekocht en zijn weer even buiten gaan roken.
Vlucht DL 38 naar Amsterdam vertrekt keurig op tijd en de vluchttijd is nu 7 uur en 21 minuten. Volgens de gezagvoerder landen we een half uur eerder dan gepland. De vlucht verloopt heel goed, verzorging onderweg is perfect, genoeg natjes en droogjes. Slapen lukt zoals gebruikelijk niet maar een beetje wegzakken af en toe gebeurt wel en ach….voor je het weet ben je weer thuis.
We landen inderdaad ongeveer een half uur eerder op Schiphol. De taxi was er nog niet dus eerst snel naar buiten om te roken en godsamme…..wat was het koud! Dat viel even ontzettend tegen zeg. Maar weer snel naar binnen. Toen de taxi er was, snel naar huis en verwarmingen aan. Alles was goed met de poezen, die waren erg blij om ons te zien. We werden weer aardig “gekopt”. Dit was een fijne vakantie, veel gezien en heerlijk weer. Florida is anders dan de staten waar we tot nu toe geweest zijn. Het is veel toeristischer en drukker. Leuk om een keer gezien te hebben maar onze voorkeur gaat toch uit naar staten die liggen in het zuidwesten van de USA, zoals Arizona, Utah en Nevada.
Totaal afgelegde afstand: 11.133 miles (= 17.952 km) waarvan 9.781 miles (= 15.775 km) per vliegtuig en 1.352 miles (= 2.177 km) met de auto.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten